Jak działają leki na łuszczycę?
Łuszczyca to przewlekła, niezakaźna ogólnoustrojowa choroba zapalna. W jej wyniku dochodzi do charakterystycznych zmian na skórze, które są związane z nadmiernym rogowaceniem naskórka. Przyczyny jej występowania nie są znane w 100%, choć mówi się przede wszystkim o czynnikach genetycznych, immunologicznych i środowiskowych (związanych m.in. z przyjmowaniem określonych leków, infekcjami czy niezdrowym stylem życia). Choroba występuje w dwóch typach. Pierwszy z nich pojawia się najczęściej w wieku dziecięcym i młodzieńczym oraz trudniej reaguje na leczenie. Typ drugi określa się jako łuszczycę dorosłych, która dotyka osób w 50–70 roku życia. Maść na łuszczycę wykorzystuje się nie tylko do smarowania ciała. Objawy choroby mogą być widoczne również na paznokciach. Rogowacenie naskórka pojawia się zwłaszcza w okolicach łokci, kolan, owłosionej skóry głowy oraz na większych partiach ciała.
Pierwszym symptomem świadczącym o istnieniu choroby jest tzw. wykwit pierwotny. Ma on postać czerwonobrunatnej grudki, o złuszczającej się powierzchni. Jej średnica wynosi zwykle około 1-2 cm. W momencie złuszczenia się naskórka i zdrapania łusek skóra staje się błyszcząca i gładka, co określa się mianem świecy stearynowej. Rozwój choroby następuje stopniowo, dlatego w razie wystąpienia pierwszych niepokojących objawów należy odwiedzić dermatologa, który zaleci odpowiedni krem na łuszczycę. Na początku zmiany nie są rozległe. Diagnoza zostaje poprzedzona badaniem klinicznym, w którego trakcie lekarz ocenia stan wykwitów oraz ognisk typowych dla choroby. Jeśli diagnoza nie jest jednoznaczna, specjalista może zalecić przeprowadzenie badania dermatoskopowego, przy wykorzystaniu specjalnego urządzenia. Oprócz tego wykonuje się biopsję w celu przeprowadzenia oceny histopatologicznej. Łuszczyca jest chorobą, której nie da się całkowicie wyleczyć. W tym przypadku trzeba przygotować się na regularne nawroty. Leczenie polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów.
Jak działają leki na łuszczycę?
Łuszczyca to przewlekła, niezakaźna ogólnoustrojowa choroba zapalna. W jej wyniku dochodzi do charakterystycznych zmian na skórze, które są związane z nadmiernym rogowaceniem naskórka. Przyczyny jej występowania nie są znane w 100%, choć mówi się przede wszystkim o czynnikach genetycznych, immunologicznych i środowiskowych (związanych m.in. z przyjmowaniem określonych leków, infekcjami czy niezdrowym stylem życia). Choroba występuje w dwóch typach. Pierwszy z nich pojawia się najczęściej w wieku dziecięcym i młodzieńczym oraz trudniej reaguje na leczenie. Typ drugi określa się jako łuszczycę dorosłych, która dotyka osób w 50–70 roku życia. Maść na łuszczycę wykorzystuje się nie tylko do smarowania ciała. Objawy choroby mogą być widoczne również na paznokciach. Rogowacenie naskórka pojawia się zwłaszcza w okolicach łokci, kolan, owłosionej skóry głowy oraz na większych partiach ciała.
Pierwszym symptomem świadczącym o istnieniu choroby jest tzw. wykwit pierwotny. Ma on postać czerwonobrunatnej grudki, o złuszczającej się powierzchni. Jej średnica wynosi zwykle około 1-2 cm. W momencie złuszczenia się naskórka i zdrapania łusek skóra staje się błyszcząca i gładka, co określa się mianem świecy stearynowej. Rozwój choroby następuje stopniowo, dlatego w razie wystąpienia pierwszych niepokojących objawów należy odwiedzić dermatologa, który zaleci odpowiedni krem na łuszczycę. Na początku zmiany nie są rozległe. Diagnoza zostaje poprzedzona badaniem klinicznym, w którego trakcie lekarz ocenia stan wykwitów oraz ognisk typowych dla choroby. Jeśli diagnoza nie jest jednoznaczna, specjalista może zalecić przeprowadzenie badania dermatoskopowego, przy wykorzystaniu specjalnego urządzenia. Oprócz tego wykonuje się biopsję w celu przeprowadzenia oceny histopatologicznej. Łuszczyca jest chorobą, której nie da się całkowicie wyleczyć. W tym przypadku trzeba przygotować się na regularne nawroty. Leczenie polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów.
Co na łuszczycę?
Leki na łuszczycę mogą zmniejszyć widoczność zmian, doprowadzić do ich ustąpienia, przedłużyć okres remisji oraz zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań, które prowadzą do zaostrzenia choroby. Poszczególne preparaty stosuje się miejscowo, ogólnie lub wykorzystując tzw. terapię skojarzoną. Wszystko zależy od rodzaju zmian, ich stopnia nasilenia oraz tego, z jaką częstością występują nawroty. Leczenie opiera się przede wszystkim na usunięciu łusek. Kolejnym krokiem jest zahamowanie procesu nadmiernej proliferacji naskórka oraz rozwijającego się stanu zapalnego.
Czym smarować łuszczycę? Leki bazują na różnych składnikach. W preparatach keratolitycznych znajduje się kwas salicylowy w stężeniu 5–10% lub mocznik. Przyczyniają się one do zmniejszenia ilości łusek na skórze, a jednocześnie wpływają na bardziej skuteczne przenikanie innych preparatów. Maść na łuszczycę bez recepty może też zawierać pochodne węgla kamiennego, czyli dziegcie, wyróżniające się właściwościami antyproliferacyjnymi. U części osób sprawdza się tzw. leczenie minutowe, do którego wykorzystuje się cygnolinę w niewielkim stężeniu (od 0,5 do 2%). Takie preparaty nanosi się na skórę, a po upływie kilku minut zmywa. Terapię należy rozpocząć od najmniejszego stężenia i stopniowo zwiększać, obserwując reakcję skóry.
Glikokortykosteroidy to skuteczny lek na łuszczycę, który można przyjmować wyłącznie pod kontrolą lekarza. Wyróżnia się on bowiem bardzo silnym działaniem przeciwzapalnym oraz antyproliferacyjnym. Ma też właściwości immunomodulujące. Ze względu na silne działanie należy ściśle przestrzegań zaleceń specjalisty dotyczących stosowania. Dobre efekty terapeutyczne zapewniają także analogi witaminy D3, takie jak kalcypotriol czy takalcytol. Ich używanie wiąże się z mniejszymi efektami ubocznymi. Leczenie miejscowe jest praktykowane w przypadku lekkich zmian, które obejmują do 25% ogólnej powierzchni ciała. W bardziej zaawansowanych przypadkach stosuje się terapię skojarzoną, która opiera się na leczeniu miejscowym i ogólnoustrojowym. Do popularnych metod leczenia zalicza się fototerapia, fotochemioterapia, leczenie przy pomocy cytostatyków, leków immunosupresyjnych, retinoidów oraz leków biologicznych. Oprócz tego ważna jest codzienna pielęgnacja ciała, przy wykorzystaniu dermokosmetyków. Najlepsza maść na łuszczycę bez recepty będzie zawierać emolienty oraz składniki o działaniu keratolitycznym, czyli złuszczającym zrogowaciały naskórek. Dobrym rozwiązaniem są też płyny zawierające dziegieć lub siarkę.
Wpływ stylu życia na chorobę
Na rozwój zmian skórnych, a także częstotliwość nawrotów choroby w dużej mierze wpływa styl życia prowadzony przez pacjenta. W takim przypadku mówi się o tzw. wyzwalaczach łuszczycy. Na pierwszym miejscu występuje alkohol oraz palenie tytoniu. Ich nadużywanie może spowodować zaostrzenie zmian, dlatego zaleca się całkowitą rezygnację z tego typu używek. Warto dbać o swój układ odpornościowy poprzez ograniczanie sytuacji zwiększających ryzyko zarażenia się chorobą bakteryjną lub wirusową. Warto pamiętać, że każda choroba wpływa na osłabienie układu immunologicznego, przez co łuszczyca może się ponownie uaktywnić. Nawroty w wielu przypadkach są też spowodowane przyjmowaniem określonych leków. Należą do nich preparaty z grupy β-blokerów, sole litu, kortykosteroidy i leki na malarię. Oprócz wyżej wymienionych wyzwalaczy łuszczycy sporo mówi się także o urazach mechanicznych oraz nadmiernym stresie. Lek na łuszczycę w pewnym stopniu eliminuje również swędzenie skóry, co ogranicza chęć drapania, pogarszającego jej stan.
Kolejnym aspektem, jaki trzeba wziąć pod uwagę, jest właściwa dieta. Ma ona bardzo istotny wpływ na przebieg choroby. Kluczowa jest nie tylko jakość i ilość jedzenie, ale także częstość spożywania posiłków oraz właściwe nawodnienie organizmu. Dieta ma przede wszystkim wspierać procesy związane z metabolizmem oraz wydalaniem toksyn. Wysokoprzetworzona żywność, papierosy, alkohol oraz tłuste i czerwone mięso mogą spowodować nasilenie objawów choroby. W kontekście stylu życia należy pamiętać również o aktywności fizycznej. W jej trakcie dochodzi bowiem do eliminowania toksyn z organizmu. Oprócz tego sport wpływa pozytywnie na procesy metaboliczne. Warto pamiętać o tym, że łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, a zatem nie można zarazić się nią drogą kropelkową czy poprzez kontakt z chorą osobą.
Co jeszcze warto wiedzieć o łuszczycy?
U osób cierpiących na łuszczycę istnieje większe ryzyko pojawienia się tzw. chorób współistniejących. Są one związane z istnieniem ogólnego stanu zapalnego organizmu. Do tej grupy zaliczają się przede wszystkim choroby metaboliczne, takie jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze czy otyłość. Oprócz tego zwiększa się ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia – zawału serca, udaru mózgu, miażdżycy czy choroby niedokrwiennej serca. Wielu pacjentów zmaga się też z wykluczeniem społecznym, zwłaszcza w przypadku zaawansowanej choroby. Łuszczyca może wpływać na znaczne obniżenie jakości życia oraz trudność z nawiązywaniem relacji, co wiąże się z ryzykiem depresji.
Życie z chorobą wymaga systematyczności w kontekście pielęgnacji skóry. Warto pamiętać o tym, że nawet najlepsza maść na łuszczycę nie będzie skuteczna, jeśli nie będziemy pamiętać o jej regularnym stosowaniu. Chorzy powinni używać również specjalistycznych szamponów oraz preparatów do mycia ciała. Codzienna pielęgnacja powinna polegać na nawilżaniu, co pozwoli wydłużyć czas remisji. W Polsce na opisywaną chorobę cierpi około 3% populacji. W około 80% pojawia się tzw. łuszczyca zwyczajna.
Ważnym zaleceniem dla pacjentów jest też unikanie nadmiernej ekspozycji na słońce. Jeśli doszłoby do poparzenia słonecznego, stan skóry może się znacznie pogorszyć. Oprócz tego zaleca się unikanie sytuacji, które mogłyby spowodować podrażnienie, otarcia lub skaleczenie. Do mycia najlepiej sprawdzą się delikatne preparaty. Obecnie trwają prace nad rozwojem i większą dostępnością leków biologicznych. Bazują one na białkach pochodzących z żywych komórek lub uzyskanych dzięki inżynierii genetycznej. Dziś wykorzystuje się je przede wszystkim u osób z ciężką postacią łuszczycy, którzy opornie reagują na inne metody leczenia.