Realizacja planów zawodowych to jeden z głównych celów wielu z nas. Satysfakcja z pracy znacznie wpływa na nasze samopoczucie i chęć rozwoju zawodowego. Problem pojawia się wtedy, gdy praca skutkuje negatywnie na nasze życie prywatne i sprawia, że stajemy się od niej uzależnieni. Pracoholizm dotyka w równiej mierze kobiety, jak i mężczyzn. Sprawdź, kiedy nadmiar pracy okazuje się szkodliwy.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Pracoholizm – definicja
Termin „pracoholizm” został wprowadzony do użytku już w 1968 roku. Pod tym pojęciem kryje się rodzaj uzależnienia. Co warto podkreślić, uzależnienia lekceważonego przez wielu, a czasami wręcz spotykającego się z uznaniem. W obecnych czasach sukces zawodowy jest synonimem człowieka ambitnego, mądrego, zdolnego. Zostawanie w pracy po godzinach nikogo nie dziwi, a już zwłaszcza osoby młode oraz te na kierowniczych stanowiskach. Prowadzenie własnej firmy to także spore wyzwanie.
Jeśli praca sprawia nam radość i jesteśmy w nią zaangażowani, jednak znajdujemy czas na odpoczynek i życie prywatne, to zwykle nie ma powodów do obaw. Pracoholizm objawy ma dość typowe, jednak i tak pracoholicy je lekceważą, a konsultują się z lekarzem dopiero wtedy, gdy zdrowie daje o sobie znać. To błąd.
Preparaty wspomagające pracę układu nerwowego
Pracoholizm objawy
Kto jest najbardziej narażony na bycie pracoholikiem? Z reguły są to osoby na stanowiskach kierowniczych, prowadzące własną firmę, młodzi pracownicy dążący do awansu, jak i szereg innych osób, które boją się utraty pracy lub sukces zawodowy łączą ze wzrostem swojej samooceny. Czują się akceptowane tylko wtedy, kiedy coś osiągnęły w życiu zawodowym. Pracoholicy zwykle mają predyspozycje osobowościowe do uzależnień, m.in. alkoholizmu, zakupoholizmu czy też do omawianego pracoholizmu. To osoby perfekcyjne, mogące wynieść pewne wartości i łączenie sukcesu zawodowego z samoakceptacją z domu rodzinnego.
Bardzo często pracoholicy to osoby samotne, które po prostu uciekają w pracę lub te, które boją się angażować w relacje z innymi lub te relacje nie przynoszą im satysfakcji. Pracoholicy nie odczuwają satysfakcji z sukcesu, nie potrafią doświadczać pozytywnych emocji. Nie mają czasu dla innych, a problemy niezwiązane z pracą nie są dla nich w ogóle ważne. Co ważne, pracoholicy odczuwają przymus pracy, a jednocześnie każda chwila bez niej wydaje im się stracona. Zabierają laptopa nawet na wakacje, a mimo to ich zaangażowanie w pracę nie jest wysokie. Praca jest przymusem, jednak jej brak wiąże się z odczuwaniem dyskomfortu i poczuciem braku celu. Pracoholicy uważają, że tylko sukces zawodowy wpływa pozytywnie na opinię innych ludzi na ich temat.
Pracoholizm leczenie i zagrożenia
Zaczyna się od braku czasu dla przyjaciół i rodziny, kończy utratą ukochanej osoby, samotnością, wspomaganiem się używkami, przygodnym seksem i stałym uczuciem stresu. Uzależnienie daje takie objawy somatyczne, jak m.in. bóle głowy i żołądka, mięśni, kłopoty z koncentracją. Pracoholicy często odczuwają lęki, cierpią na depresję, bezsenność. Dolegliwości zdrowotne są jednak lekceważone. Warto podkreślić, że pracoholizm zwiększa ryzyko zawału serca, powoduje spadek odporności i szereg innych schorzeń. Może także skutkować śmiercią z przepracowania. Gdy brak pracy przynosi irytację, czas na leczenie.
Diagnoza jest stawiana w oparciu o wywiad z pacjentem, czasami także z jego bliskimi. Brane pod uwagę są objawy zdrowotne, styl życia. Samo leczenie będzie skuteczne tylko wtedy, gdy pacjent zdaje sobie sprawę z zagrożenia, jakie płynie z pracoholizmu. Leczenie pracoholizmu polega przede wszystkim na psychoterapii – zbudowaniu samoakceptacji, podwyższeniu samooceny, nauce relacji z innymi, jeśli to konieczne. Nieodłącznym elementem jest też znalezienie równowagi między życiem prywatnym a zawodowym. Zostawianie obowiązków za ścianą biura, umiejętnością odpoczynku, stałą ilością godzin pracy. Leczenie jest trudne, wymagające cierpliwości i wsparcia bliskich, jednak konieczne, aby zadbać o swoje zdrowie psychiczne i fizyczne.
