Łuszczyca jest nieuleczalnym, ale przy tym niezakaźnym schorzeniem, które występuje u ok. 2 proc. Europejczyków. Istnieje kilka odmian tej choroby, ale nieznane są ani jej dokładne przyczyny, ani przewidywalny przebieg. Najczęściej u chorych występuje łuszczyca głowy, paznokci, czy stawów. Często dolegliwości równocześnie atakują różne obszary ciała.

Pierwsze objawy łuszczycy

Choroba ujawnia się od ok. 10. do ok. 40. roku życia, ale coraz częściej dotyka osoby w podeszłym wieku. W związku z tym wyróżnia się łuszczycę wczesną i późną. Choroba jest niezależna od płci. Jedynie w przypadku łuszczycowego zapalenie stawów częściej występuje u kobiet.

Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną, niezakaźną. Wywołuje ją układ odpornościowy, który zamiast chronić, atakuje tkanki. Co to oznacza? W przypadku zdrowej skóry cykl “życiowy” komórek trwa ok. 26-28 dni. U osoby chorej proces dojrzewania i obumierania tkanek trwa tylko 4 dni. “Stara” skóra nie ma czasu na to, by złuszczyć się w naturalny sposób, a już pojawiają się jej nowe komórki. Dlatego tworzy się warstwa zmartwiałej tkanki i bolesne dla chorego bruzdy.

Najczęściej łuszczyca występuje u osób, u których choruje ktoś w rodzinie. Choroba może zaatakować również po ostrych infekcjach (np. półpaścu, długotrwałym zapaleniu zatok), przy stanach zapalnych oraz chorobach przewlekłych. Nie bez znaczenia jest tryb życia. Ryzyko zachorowania wzrasta w przypadku otyłości, nadmiernego stresu, przyjmowania dużej ilości leków, braku snu oraz nadużywaniu alkoholu i paleniu papierosów. Zmiana stylu życia wpływa wprawdzie na zmniejszenie dolegliwości, ale łuszczycy nie da się całkowicie wyleczyć.

Łuszczyca głowy to nie łupież

Pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się na łokciach i kolanach. Jednak choroba może atakować też skórę głowy. Tworzą się czerwone grudki pokryte łuskami, które po zdrapaniu wyglądają jak łupież. Do tego dochodzi swędzenie i pieczenie. Łuszczyca głowy szybko postępuje i zajmuje także inne rejony ciała, stąd ważna jest pielęgnacja skóry oraz konsultacja z dermatologiem. Pierwszy etap leczenia to usunięcie martwych tkanek poprzez wmasowanie np. oliwki salicylowej. Taki zabieg powinno się przeprowadzać kilka razy w tygodniu. Ulgę mogą przynieść ziołowe szampony (ze skrzypu, perzu lub akacji), aloes oraz olej arganowy i z czarnuszki.

Problem zdrowotny i estetyczny

Łuszczyca paznokci ujawnia się z kolei u ok. 50 proc. osób z łuszczycą zwyczajną. Bywa również jej zapowiedzią, bo w przypadku niektórych osób zmiany na paznokciach po wielu latach prowadzą do choroby skóry. Najczęstszym objawem łuszczycy paznokci jest naparstkowanie, czyli pojedyncze, ale duże wgłębienia w płytce. Często jest ona nierówna, odbarwiona oraz kruszy się. W końcu choroba atakuje łożysko. Wówczas tworzą się tzw. plamy olejowe, czyli żółtawe wybrzuszenia na płytce, co prowadzi do jej oddzielenia się od łożyska. To groźny stan, ponieważ w powstałej przestrzeni mogą toczyć się infekcje bakteryjne. Zdarza się, że pod paznokciem dochodzi do krwawych wylewów (podobne jak po urazie). Leczenie opiera się na stosowaniu preparatów z mocznikiem, kwasem salicylowym i kortykosteroidami. Ważna jest suplementacja witaminy A i D3 oraz obecność w diecie kwasów omega-6 i omega-3.

Łuszczycowe zapalenie stawów – najtrudniejsza odmiana choroby

To schorzenie, które występuje u ok. 30-40 proc. osób z łuszczycą skóry i które najbardziej utrudnia codzienne funkcjonowanie. Pierwsze objawy występują pomiędzy 30. a 50. rokiem życia. Zapowiedzią jest m.in. ból i obrzęk stawów, zapalenie przyczepów ścięgnistych (np. na połączeniu żeber z kręgosłupem), a finalnie może dojść do deformacji stawów i kalectwa. Choroba atakuje też płuca oraz prowadzi do napadów dny moczanowej. Łuszczycowe zapalenie skóry charakteryzuje się objawami mniejszej lub większej aktywności, czemu towarzyszy silny ból. W przypadku wystąpienia dolegliwości należy skontaktować się z dermatologiem oraz reumatologiem. Leczenie polega na stosowaniu leków łagodzących objawy.