Zaburzenia psychiczne to coraz poważniejszy problem społeczny. Cierpią na nie zarówno dzieci, jak i młodzież czy osoby dorosłe. Jedynie właściwa diagnostyka pomoże dobrać odpowiednią terapię dla pacjenta. Jednym z zaburzeń psychicznych jest borderline, inaczej osobowość z pogranicza. Jak rozpoznać osobowość borderline i pomóc osobie nią dotkniętej?
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Osobowość chwiejna emocjonalnie
Osobowość borderline nie jest określana mianem choroby psychicznej, jak np. schizofrenia, tylko zaburzenia psychicznego. Sam termin „borderline” wprowadził do terminologii medycznej w połowie XX w. Robert Knight. Chciał on w ten sposób rozróżnić typ zaburzeń, które mieszczą się między zaburzeniami neurotycznymi a psychotycznymi. Osobowość borderline objawia się dużą zmiennością nastrojów, skłonnością do impulsywnego działania, ciągłym uczuciem stresu, pustki czy niestabilnym obrazem własnej osoby. Nie do końca wiadomo, co wpływa na rozwój zaburzeń. Z pewnością czynnikiem je wywołującym mogą być traumatyczne doświadczenia z przeszłości, zwłaszcza dzieciństwa. Wielu naukowców wskazuje również na czynniki genetyczne. Szacuje się, że borderline dotyka 1-2 proc. ludzi na świecie. Według jednych z badań większą część tej grupy stanowią kobiety.
Co oznacza osobowość borderline?
Skupmy się na charakterystyce osoby z diagnozowaną osobowością z pogranicza. Przede wszystkim jest to osoba, która ma zmienne stany emocjonalne, problemy z oceną rzeczywistości, własnej osoby. Zaburzeniom tożsamości towarzyszy skrajna postawa wobec innych ludzi. Stąd chory na borderline ma duży problem z budowaniem stabilnych relacji międzyludzkich. Jednego dnia może wręcz idealizować daną osobą, po czym stwierdzi, że jest nią rozczarowany. Nie obce są mu nagłe ataki gniewu, złość, stres, a także stany lękowe i depresyjne. Co warto podkreślić, osoba z borderline ma duże skłonności do nadużywania substancji psychoaktywnych, autoagresji i podejmowania prób samobójczych. Wiele osób dodatkowo cierpi na zaburzenia odżywiania.
Za osobowością borderline stoi niskie poczucie własnej wartości. Borderline to przede wszystkim lęk przed odrzuceniem przez drugą osobę. Osoba z tym zaburzeniem często wchodzi w intensywne, ale bardzo krótkie relacje intymne czy przyjacielskie. Potrzebuje ciągłego zapewniania o uczuciach, komplementów. Bez problemu stosuje szantaż emocjonalny, sprawdza, do czego może się posunąć, jakie są granice, których jej partner/przyjaciel nie pozwoli jej przekroczyć. Borderline tak bardzo boi się porzucenia, że wręcz uzależnia się od drugiej osoby i chce ją „mieć” tylko na wyłączność. Potrafi obrzucać partnera/przyjaciela wyzwiskami, mówić, że go nienawidzi, a jednocześnie szukać u niego zapewnień o miłości czy innej łączącej ich relacji. Zazwyczaj chory sam kończy relację i nie ma problemu z tzw. paleniem mostów za sobą. Wszystko po to, aby mieć kontrolę i nie dopuścić do sytuacji, w której zostanie odrzucony.
Preparaty wspomagające pracę układu nerwowego
Diagnoza borderline
Osoby z borderline są wrażliwe na ocenę i krytykę innych. Często odczuwają negatywne emocje, widzą świat w kategorii „czarne” i „białe”, nic pośrodku. Mają nieprawidłowe wzorce zachowań, ale to nie oznacza, że wszystkie ich aspekty osobowości są złe. Osoba z zaburzeniami psychicznymi potrzebuje pomocy specjalisty. To właśnie psycholog/psychiatra diagnozuję chorobę i zaleca sposób leczenia borderline. Polecana jest przede wszystkim terapia, grupowa i pojedyncza, jak i skupienie się na tych dobrych, zdrowych aspektach osobowości i naprawie tych złych. Terapia jest wspomagana farmakoterapią. Jeśli pacjent ma skłonności do autoagresji czy innych zagrażających jego życiu zachowań, konieczna jest hospitalizacja. Samo leczenie jest długim procesem, dlatego ważne jest wsparcie bliskich. Rodzina czy partnerzy osób z osobowością z pogranicza muszą wykazać się zarówno tolerancją, jak i umiejętnością stawiania granic. Wszystko po to, aby pomóc choremu.
Borderline to zaburzenie znacząco wpływające na jakość życia. Chwiejna emocjonalność prowadzi do problemów w pracy, w budowaniu relacji, jak i postrzegania własnej osoby. Skrajnym emocjom towarzyszy duży stres, a jak wiemy, jest on przyczyną wielu poważnych chorób. Leczenie nie jest łatwe, ale konieczne, aby móc spojrzeć na siebie, innych ludzi i świat w nowy, lepszy sposób.
