Nadziąślak to wyraźna zmiana w obrębie jamy ustnej, która występuje na dziąsłach. Czy to objaw nowotworu? Jak leczy się nadziąślaka? Odpowiedź znajdziesz w naszym tekście

Co to jest nadziąślak?

Nadziąślakiem nazywa się zmiany rozrostowe śródbłonka jamy ustnej. Niegdyś uważano je za zmiany nowotworowe, jednak obecnie specjaliści uważają go za zmianę o charakterze odczynowym. Jednak na pytanie, dlaczego nadziąślak powstaje, brakuje jednoznacznej odpowiedzi. Lekarze wskazują pośrednie przyczyny i okoliczności, które mogą wpływać na większe ryzyko występowania nadziąślaka. Wśród nich wyróżnia się:
– płeć. Nadziąślaki częściej występują u kobiet. Ma to związek ze zmianami hormonalnymi, szczególnie po okresie menopauzy,
– wiek. Rozrosty tkanki miękkiej częściej dotyczą osób dorosłych między 20. a 40. rokiem życia. Bardzo rzadko występują u nowo narodzonych dzieci,
– nieprawidłowa higiena jamy ustnej. Występowanie kamienia nazębnego, który jest negatywnym efektem pomijania mycia zębów i nitkowania, może powodować występowania nadziąślaka,
– nieleczone wady zgryzu oraz nieprawidłowo dobrane protezy, które mogą podrażniać dziąsła,
– w rzadkich przypadkach może to być reakcja alergiczna,
– braki witamin w diecie.

Rodzaje nadziąślaków

Nadziąślaka najczęściej spotyka się w przedniej części szczęk lub na żuchwie. Wyróżniamy 3 podstawowe rodzaje:
1. Nadziąślak zapalny – to najczęstszy typ, który dotyczy wszystkich grup wiekowych i płci. Ten rodzaj rośnie bardzo powoli, jest osadzony na szypule i nie daje żadnych sygnałów bólowych. Kolorem przypomina błonę śluzową w swoim sąsiedztwie, jest więcej czerwony lub różowy. Mogą na nim występować białe lub żółte plamy. Może krwawić, np. podczas mycia zębów.
2. Nadziąślak włóknisty – kolejna faza, która wywodzi się ze stanu zapalnego. Jego barwa jest wyraźnie bladożółta i jesteśmy w stanie dostrzec go samodzielnie. Ten rodzaj nadziąślaka jest twardszy od zapalnego,
3. Ziarniniak olbrzymiokomórkowy – to inaczej wyraźna, granatowa lub nawet brunatna narośl, która pod nawet małym naciskiem krwawi – jest bardzo dobrze unaczyniona. Może boleć, w związku z czym należy szybko podjąć leczenie.
4. Ponadto mówi się o nadziąślaku wrodzonym, ktory dotyka noworodki i może mieć nawet do kilku centymetrów. Jest łatwy do zaobserwowania i usunięcia. W niektórych wypadkach może się on wchłonąć samoistnie po kilku miesiącach. W tym wypadku możliwe, iż za ich występowanie ma podłoże genetyczne, zwłaszcza jeśli w czasie ciąży matka doświadczyła nadziąślaka ciążowego. Ten występuje między 1. a 3. trymestrem i po porodzie najczęściej zanika całkowicie. null

Sposoby leczenia

W przypadku stwierdzenia nadziąślaka, lekarz decyduje o jego chirurgicznym usunięciu. Może tego dokonać w tradycyjny sposób lub specjalistycznym laserem – oczywiście pod miejscowym znieczuleniem. Wycięcia dokonuje się wraz z marginesem tkanki zdrowej, aby zapobiec nawrotom narośli. Nierzadko wykonuje się również łyżeczkowanie zębodołów, tj. usunięcie z nich ognisk zapalnych. W niektórych przypadkach konieczne jest nawet usunięcie zajętych zębów oraz częściowe usunięcie kości wyrostka zębodołowego. W ramach leczenia należy również pozbyć się czynnika sprawczego, którym jest np. kamień nazębny.

Czy nadziąślak oznacza nowotwór?

W zdecydowanej większości wypadków nadziąślak nie oznacza występowania zmian nowotworowych. Dla 100% pewności lekarz zleca wykonanie badania histopatologicznego wyciętego nadziąślaka. Ponadto, w wypadku tego typu zmian sugeruje się regularne kontrole przynajmniej do 12 miesięcy po zabiegu. Pozwala to wykluczyć wszelkie nawroty (szansa na to wynosi mniej więcej 10%) oraz ocenić, czy np. poziom higieny jamy ustnej pacjenta uległ poprawie.