Choroba Leśniowskiego, nazywana również chorobą Crohna, to choroba zaliczana do grupy nieswoistych zapaleń jelit (IBD). Jest przewlekłym schorzeniem skutkującym znacznym obniżeniem jakości życia chorego. Zmiany zapalne u osoby chorej mogą występować na każdym odcinku przewodu pokarmowego, od jamy ustnej do odbytu. Zmiany te mają charakter ogniskowy lub odcinkowy.

Charakterystyka choroby

Choroba Leśniowskiego-Crohna to stan zapalny jelit. Choroba przebiega etapowo, z okresami zaostrzeń i złagodzenia występujących objawów. Na ścianie jelita, w miejscu objętym chorobą występują nacieki zapalno-wytwórcze, a na błonie śluzowej jelita występują również owrzodzenia i nieswoiste, guzowate zmiany. Tworzące się w wyniku choroby stany zapalne prowadzą do powstawania zrostów i tworów guzowatych. W konsekwencji jelita zwężają się i nie są w stanie prawidłowo przepuszczać treści jelitowej.

Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje w Polsce stosunkowo rzadko. Najczęściej jednak według badań chorują osoby młode, między 16 a 40 rokiem życia. Nie zaobserwowano większej tendencji do zachorowalności na tę chorobę u żadnej z płci.

Przyczyny i objawy choroby

Bezpośrednie przyczyny powstawania choroby nie zostały jednoznacznie ustalone. Wyróżnia się natomiast pewne czynniki, które mogą wpływać na jej powstawanie. Dużą rolę odgrywają predyspozycje genetyczne. Zaobserwowano duży wzrost ryzyka zachorowania u pacjentów, których bliscy również cierpieli na nieswoiste zapalenia jelit. Kolejnym czynnikiem mającym wpływ na występowanie choroby jest system immunologiczny chorego. Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą autoimmunologiczną. U chorych często obserwuje się nieprawidłową odpowiedź systemu odpornościowego na bakterie zasiedlające przewód pokarmowy.

Objawy choroby zależą w dużym stopniu od jej umiejscowienia. Podstawowym objawem choroby Leśniowskiego są silne bóle brzucha, które nasilają się po jedzeniu czy wypróżnieniu. Bólom brzucha towarzyszą takie objawy jak powracająca biegunka, niedrożność jelit czy zmiany okołoodbytniczne. Do objawów ogólnoustrojowych choroby należą przede wszystkim podwyższona temperatura, ogólne osłabienie organizmu i problemy z łaknieniem, wstręt do jedzenia.

Diagnostyka i leczenie

Rozpoznanie choroby wymaga wykonania kilku badań. Najważniejszym badaniem podczas rozpoznania choroby jest badanie endoskopowe jelita i pobranie wycinku do badania histopatologicznego. Pomocnym badaniem w diagnostyce jest również tomografia komputerowa. Pozwala ono rozpoznać pogrubienie ściany jelita oraz obecność ropni w jamie brzusznej chorego. Poza tym pomocne przy rozpoznaniu są również badania laboratoryjne, na przykład badanie krwi pod kątem stanu zapalnego w organizmie.

Choroba Leśniowskiego-Crohna nie jest możliwa do całkowitego wyleczenia

Ponieważ przebiega ona z okresami nawrotów i remisji stosuje się działania prowadzące do ograniczenia nawrotów oraz łagodzenia zaostrzeń. W tym celu stosuje się terapię farmakologiczną, która polega na przyjmowaniu leków o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym. Jedną z innowacyjnych metod leczenia farmakologicznego są leki biologiczne w postaci przeciwciał. Niestety metoda ta jest bardzo kosztowna.

Jeżeli terapia farmakologiczna nie przynosi zamierzonych efektów, niezbędna jest interwencja chirurgiczna. Zabieg polega na wycięciu zmienionych odcinków jelita pacjenta. Wskazania do takiego zabiegu występują na przykład w przypadku perforacji przewodu pokarmowego, niedrożności jelit czy wystąpienia ogniska zapalnego w postaci guza. Niestety usunięcie zajętego fragmentu jelita nie leczy choroby. W leczeniu choroby Leśniowskiego pomocna jest również odpowiednia dieta oraz tryb życia chorego. Dieta osoby chorej powinna być lekkostrawna, bogata w białko oraz ubogoresztkowa. W okresie zaostrzenia się objawów choroby można stosować również specjalistyczną żywność medyczną, aby uzupełnić niedobory w diecie.

Konsekwencje lekceważenia objawów choroby

Lekceważenie wyżej wymienionych objawów choroby Leśniowskiego i Crohna może prowadzić do wyniszczenia organizmu, anemii lub awitaminozy. Choroby zapalne jelit mogą również prowadzić do powstawania nowotworu jelita grubego. Pacjenci cierpiący na chorobę Leśniowskiego-Crohna mają do kilku razy zwiększone ryzyko zachorowania na raka jelita grubego w stosunku do osób zdrowych. Choroba Leśniowskiego i Crohna może prowadzić również do wielu powikłań. W przebiegu nieswoistych zapaleń jelit u dużej grupy chorych pojawiają się objawy i zmiany dotyczące również innych narządów.