Zauważyłaś plamy na swojej skórze? Twoje dziecko ma wysypkę koloru różowego bądź beżowego? Opalasz się, ale nie wiesz, dlaczego masz białe plamy na ciele? To może być łupież pstry, dość powszechna choroba skórna. Dowiedz się więcej na jej temat –  jak mu przeciwdziałać i jak go leczyć.

Przyczyna i objawy łupieżu pstrego

Choroba zwana z łaciny pityriasis versicolor to inaczej różowe bądź beżowe plamy na skórze – głównie występuje na klatce piersiowej, szyi, pachwinach oraz plecach. Najbardziej widoczne są po gorącej kąpieli oraz podczas opalania, kiedy w przeciwieństwie do skóry zdrowej nie zmieniają swojego koloru. U niektórych chorych plamy powodują swąd, ale nie jest to regułą.

Łupież pstry wywołują drożdżopodobne grzyby, które naturalnie występują na powierzchni naszej skóry. Nie jest do końca jasne, dlaczego grzyby z grupy Malassezia zaczynają się rozmnażać bez kontroli, ale wskazano czynniki, które mogą sprzyjać temu procesowi. Choroba częściej dotyka w gorącym, wilgotnym klimacie oraz dotyczy młodych ludzi, będących najczęściej po dojrzewaniu płciowym. Ponadto atakuje, gdy poziom odporności człowieka jest niższy, niż zwykle. Tendencję wykazuje również cera tłusta oraz nadmiernie potliwa. Łupież pstry nie należy bagatelizować, gdyż rozrost plam może objąć większą powierzchnię ciała.

Diagnoza i leczenie

Oceną, czy występuje łupież pstry, powinien zająć się lekarz dermatolog. Może on, poza wizualną oceną plam, wykonać test lampą Wooda. Polega on na sprawdzeniu, czy plamy pod wpływem promieniowania nadfioletowego nie reagują fluorescencją, czyli zmianą koloru na jaskrawy. Pod lampą Wooda łupież pstry daje żółtozielone, słabe światło. Jego leczenie, w zależności od stadium choroby i jej rozległości, może być jedno- lub dwufazowe. W przypadku początków łupieżu lekarz może zalecić kremy przeciwgrzybiczne dostępne bez recepty (np. Clotrimazolum, Miconal czy Lamisilatt). Najskuteczniejsze są preparaty oparte na kwasie salicylowym, ketokonazolu oraz innych azoli (związków azotu), ale stosowane tylko przez krótki czas – do dwóch tygodni. Dodatkowo lekarz może przepisać tabletki przeciwgrzybicze. Przebyta kuracja nie gwarantuje jednak tego, iż łupież pstry nie wróci. W takich wypadkach trzeba stosować ścisłe zasady higieny osobistej, unikać np. basenów czy solarium, skąd można znów „złapać” ów łupież.

Łupież pstry a bielactwo – jak je odróżnić?

Często zdarza się, iż w początkowej fazie łupież pstry i bielactwo bardzo trudno od siebie odróżnić, zwłaszcza kiedy białe plamy występują na skórze po opalaniu. Pochodzenia obu chorób jest jednak zupełnie inne. Bielactwo – tzn. te nabyte – może zaatakować organizm człowieka w każdym wieku, może się do niego przyczynić np. silny stres. Ponadto, plamy powstałe w trakcie bielactwa nie łuszczą naskórka i powstają w wyniku braku pigmentu, a nie grzybopodobnych drożdży. Bielactwo do tego zdecydowanie trudniej wyleczyć. Więcej o bielactwie przeczytasz z naszego wcześniejszego artykułu. Łupież pstry myli się także czasami z łojotokowym zapaleniem skóry oraz różowym łupieżem Gilberta. Przyczyny tych chorób są jednak inne, a objawy podobne do pityriasis versicolor występują chwilowo.