Stwardnienie rozsiane to na tyle obszerne i tajemnicze zagadnienie, że zdecydowaliśmy się poświęcić mu dwa artykuły. W pierwszej części skupimy się na jego przyczynach i objawach, a drugą poświęcimy diagnozie i sposobach leczenia stwardnienia rozsianego. Zapraszamy do lektury!
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Czym jest stwardnienie rozsiane?
Dzisiejszy tekst dedykujemy schorzeniu mającemu tło zapalno-demielinizacyjne. Choroby o tym podłożu atakują układ nerwowy. Zakłócenia w przewodzeniu sygnałów w nerwach z uszkodzonymi osłonkami mielinowymi mogą prowadzić do regresu w zakresie podstawowych funkcji: czucia, ruchu czy postrzegania. Chorobę opisuje się także jako wieloogniskowe uszkodzenie tkanki nerwowej, a defekty wywołane przez zaburzenie mogą zajmować różne części mózgu i rdzenia. Łacińska nazwa stwardnienia to sclerosis multiplex, a często występuje ono również w postaci skrótu SM. Choroba może mieć zarówno stale postępującą formę, jak i objawiać się w postaci nawrotów i rzutów. Szacuje się, że na SM w skali całego świata cierpi ok. 2 mln osób, dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. W Polsce z jej objawami boryka się ok. 40 tys. ludzi.
Żywienie w chorobie - Nutridrink dla dzieci i dorosłych
Przyczyny stwardnienia rozsianego
Pomimo tego, że medycyna zajmuje się tematem SM od ponad 100 lat, do dziś jego powody nie są jednoznaczne znane. Wśród hipotez na temat jego przyczyn dominują teorie o podłożu genetycznym i czynnikach środowiskowych (przebyte infekcje wirusowe, miejsce urodzenia – mniej zachorowań odnotowuje się w krajach znajdujących się przy równiku, zanieczyszczenie środowiska, palenie papierosów oraz niski poziom witaminy D). Większą podatność na zachorowania na stwardnienie rozsiane obserwuje się u osób, które cierpią na choroby autoimmunologiczne (dolegliwości tarczycy, cukrzyca typu I itp.). No właśnie, układ immunologiczny pełni kluczową rolę, gdy mówimy o SM. Różnego rodzaju zakażenia wywołują reakcję obronną organizmu w postaci niszczenia własnej tkanki nerwowej (mieliny) za pomocą autoprzeciwciał, np. limfocytów T. Choroba prowadzi więc do niszczenia osłonki mielinowej komórek nerwowych (demielinizacji), którego konsekwencje są rozumianej jako objawy stwardnienia rozsianego.
Symptomy stwardnienia rozsianego
Zmiany spowodowane SM mają charakter neurologiczny i dotyczą praktycznie całego organizmu. Zestaw dolegliwości zgłaszanych przez pacjentów chorych na stwardnienie jest całkiem pokaźny i może obejmować:
– zaburzenia czucia i drętwienie kończyn (ok. 1/3 chorych), niedoczulica, przeczulica;
– problemy z utrzymaniem równowagi i chodzeniem;
– zaburzenia wzroku, w tym: pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, podwójne widzenie i utrata widzenia w jednym oku (ok. 1/5 chorych);
– osłabienie siły mięśni, napięcie mięśniowe i skurcze, niedowłady spastyczne;
– uderzenia fal gorąca, nadwrażliwość na wysoką temperaturę;
– drżenie rąk, zawroty głowy, kłopoty z koordynacją, dysmetria;
– zaburzenia mowy;
– dysfunkcje z oddawaniem moczu i stolca, brak kontroli nad zwieraczami, nietrzymanie moczu;
– zakłócenia w sferze seksualnej – impotencja, obniżone libido i inne;
– zaburzenia nastroju – depresja, apatia, afazja, kłopoty z koncentracją, pamięcią, uczeniem się;
– szybkie męczenie się;
– objawy Lhermitte’a – uczucie przejścia prądu elektrycznego po ciele.
W drugiej części artykułu przedstawimy typy choroby, jej diagnostykę i sposoby leczenia.
