Tajemnicza choroba o porażających konsekwencjach nie jest w pełni uleczalna, ale podjęcie terapii może ułatwić życie wielu pacjentom. Sprawdź, pod jakimi postaciami występuje stwardnienie rozsianie, jakie są sposoby diagnozowania i leczenia choroby.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Pierwszą część artykułu o SM poświęciliśmy krótkiemu opisowy choroby, jej przyczynom i objawom. Dziś przyszła pora na dokończenie wątku i przyjrzenie się kolejnym aspektom sclerosis multiplex.
Rodzaje stwardnienia rozsianego
Ta jedna z najczęstszych chorób immunologicznych występuje pod różnymi postaciami, wśród których najczęściej wyróżniamy formy:
– rzutowo-emisyjną – stanowi aż 85 – 90% przypadków, polega na przeplataniu się nagłych ataków i okresów wyciszenia objawów. Rzuty (ataki) mogą mieć różną częstotliwość: co kilka tygodni, miesięcy, a nawet lat. W długim okresie czasu można jednak zaobserwować rozwój choroby;
– wtórnie postępującą – po latach występowania rzutów i emisji pojawia się stały progres schorzenia;
– pierwotnie postępującą – stanowi ok. 10% zachorowań, rozwój choroby następuje w stały, przewidywalny sposób – bez gwałtownych remisji i zaostrzeń;
– postępująco-nawracającą – objawy stopniowo narastają, a na tle stabilnego rozwoju choroby następują jeden/dwa rzuty.
Żywienie w chorobie - Nutridrink dla dzieci i dorosłych
Diagnoza stwardnienia rozsianego
Aby w pełni zdiagnozować schorzenie należy wykonać szereg badań, w skład których wchodzą:
– badanie obrazowe układu nerwowego za pomocą rezonansu magnetycznego;
– analiza składu płynu mózgowo-rdzeniowego pobranego drogą punkcji lędźwiowej;
– badania elektrofizjologiczne (tzw. potencjały wywołane) – wykazane w ten sposób nieprawidłowości mogą oznaczać symptomy demielinizacyjne.
Dodatkowo, w ramach diagnozy lekarz może zlecić też wykonanie tomografii optycznej siatkówki i wykrycie we krwi przeciwciał przeciw mielinie.
Otrzymane wyniki badań lekarz neurolog ocenia według kryteriów McDonalda. Tak rozbudowana diagnoza wynika z faktu, że wiele chorób (np. guzy mózgu, udary mózgu, infekcje ośrodka układu nerwowego czy chłoniaki) mogą powodować podobne objawy do tych występujących przy SM.
Leczenie stwardnienia rozsianego
W związku z tym, że wciąż nie są znane jednoznaczne przyczyny schorzenia, nie ma też metody całkowitego uleczenia SM. Długotrwała terapia sprowadza się do trzech wymiarów: leczenia objawowego, łagodzenia następstw rzutów oraz zapobiegania postępowi. Pozwalają one – w zależności od fazy choroby i stanu zdrowia pacjenta – stopniowo odzyskiwać utracone funkcje i uśmierzać objawy choroby.
W leczeniu oznak SM stosuje się środki zależne od zgłaszanych przez pacjenta symptomów. Mogą to być: fizjoterapia, krioterapia, ćwiczenia fizyczne i stymulacja elektryczna (stosuje się je w razie osłabienia siły mięśniowej, przykurczy), farmakologia (dolegliwości bólowe, spastyczność) i leczenie zabiegowe (np. przecięcie korzeni nerwowych, wstrzykiwanie toksyny botulinowej).
Łagodzenie rzutów polega na przyjmowaniu leków – kortykosteroidów, które niwelują obrzęk mózgu i zapalenie, poprawiają transmisje nerwową. Łagodzą one doraźne objawy, jednak nie ma potwierdzenia na to, że przyczyniają się do regresu choroby.
Hamowanie procesu rozwoju SM polega na zmniejszeniu częstotliwości występowania ataków choroby oraz opóźnienia nadejścia fazy postępującej choroby. Do niedawna w tym celu stosowano immunodepresanty, a w ostatnim czasie aplikuje się leki immunomodelujące. Żadne z nich nie dają jednak pełnej gwarancji skuteczności.
Równolegle do wspomnianych metod trwają próby terapii eksperymentalnych, np. przeszczepianie komórek macierzystych, przeszczep szpiku przeciwciała hamujące proces immunologiczny i inne.
Stwardnienie rozsiane to w tej chwili nieuleczalna choroba, która rzutuje na wszystkie wymiary życia pacjenta, często uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. O problemach, z jakimi borykają się codziennie osoby walczące z SM możemy się przekazać czytając liczne blogi i historie ludzi dotkniętych chorobą. Wielu z nich podkreśla, że w chorobie równie ważne co opisane pokrótce metody leczenia jest wsparcie bliskich i nie marginalizowanie osób dotkniętych stwardnieniem rozsianym.
