Poród naturalny, choć zalecany, nie zawsze jest możliwy. Gdy lekarz specjalista podejmie taką decyzję, przeprowadzane jest cesarskie cięcie. W ostatnich latach wiele przyszłych mam traktuje je jako mniej wymagającą alternatywę dla porodu siłami natury. To błąd. Cesarskie cięcie to operacja, która wiąże się z pewnymi konsekwencjami. Co musisz wiedzieć o tym sposobie przyjścia dziecka na świat?

Poród przez cesarskie cięcie

Przyjściu na świat dziecka towarzyszą ogromne emocje. Zanim młodzi rodzice wezmą swoją pociechę w ramiona, lekarz specjalista zdecyduje o tym, jakim sposobem urodzi się dziecko. Naturalny poród to najczęstsze i polecane rozwiązanie, jednak w niektórych przypadkach nie jest ono możliwe. Cesarskie cięcie, inaczej cc, jest przeprowadzane, kiedy dalsze oczekiwanie na naturalne zakończenie ciąży i porodu stanowi zagrożenie dla zdrowia lub życia matki oraz nienarodzonego jeszcze dziecka.

Cesarskie cięcie to operacja polegająca na nacięciu powłok brzusznych oraz macicy. Istnieją różne typy cięcia skóry, zazwyczaj stosowaną metodą jest nacięcie poprzeczne w dolnej części brzucha, o długości ok. 15 cm. Niekiedy wykonywane jest cięcie klasyczne, czyli wzdłuż mięśnia macicy, jednak wiąże się ono z większym ryzykiem pęknięcia szwów czy też wymaga rozwiązania kolejnej ciąży również przez cc. Kobieta w trakcie cesarki jest znieczulona. Jeśli ta metoda porodu została zaplanowana wcześniej, stosowane jest raczej znieczulenie kanałowe (dolędźwiowe, pozwalające na bycie świadomą podczas zabiegu), jeśli cc jest nagła, zazwyczaj konieczne jest znieczulenie ogólne, czyli narkoza.

Wskazania do cesarskiego cięcia

Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników oraz Światowa Organizacja Zdrowia apelują o nieprzeprowadzanie cesarek na życzenie. Coraz więcej kobiet chce zdobyć rekomendacje lekarza do wyboru tego rodzaju porodu, jednak nie jest to dobre rozwiązanie. Jak każda operacja, tak i cc wiąże się z pewnym ryzykiem, dłuższą hospitalizacją, jak i może wpłynąć na zdrowie dziecka. Według badań, dziecko urodzone przez cc ma większe ryzyko zachorowania w przyszłości na m.in. astmę, alergie czy cukrzycę. Wszystko dlatego, że poród naturalny i konieczność przejścia dziecka przez kanał rodny wiąże się z kontaktem z bakteriami matki. Cesarskie cięcie sprawia, że dziecko ma inną florę bakteryjną po urodzeniu.

Obecnie w Polsce ponad 40% porodów odbywa się przez cc. Aby zabieg był przeprowadzony, sytuacja musi tego wymagać. Niektóre wskazania do cc to m.in. zagrożenie zamartwicą płodu, konflikt serologiczny, duża masa płodu, nieprawidłowe jego ułożenie, zaburzenia akcji serca. Cesarskie cięcie jest także przeprowadzane, jeśli nie ma postępu w kolejnych fazach porodu, czy też rodząca cierpi na choroby sercowo-naczyniowe, choroby płuc lub ma dużą wadę wzroku. Wskazaniem do cc jest również np. odklejenie się łożyska czy ciężki stan przedrzucawkowy. Za każdym razem sytuacja jest traktowana indywidualnie, a decyzja o rodzaju porodu jest podejmowana tak, aby zapewnić bezpieczeństwo matce i dziecku. Co ważne, poród przez cc nie oznacza, że kolejna ciąża także zostanie rozwiązana w taki sposób (wyjątkiem jest przeprowadzenie wspomnianego już cięcia klasycznego). Wszystko zależy od stanu zdrowia matki oraz dziecka.

Połóg po cc

Cesarskie cięcie wiąże się z pewnymi utrudnieniami dla młodych rodziców. Ojciec dziecka nie zawsze może być obecny przy rodzącej, niemożliwe jest również przecięcie pępowiny. Niekiedy w pierwszych chwilach po przyjściu dziecka na świat, kontakt „skóra do skóry” jest opóźniony. Młoda mama może mieć także problem z karmieniem piersią, choć kłopoty te są zazwyczaj tylko przejściowe. Po operacji kobieta ma cewnik oraz otrzymuje środki przeciwbólowe, musi leżeć. Dość szybka pionizacja jest konieczna, aby zapobiec powikłaniom zakrzepowo-zatorowym, jednak moment ten następuje od kilku do kilkunastu godzin po porodzie.

Istotną rzeczą, o którą martwią się ciężarne, jest również blizna po cesarce. Po zabiegu rana jest zabezpieczona opatrunkiem, jeśli szwy są nierozpuszczalne, to ich wyciąganie następuje 6-8 dni po cc. Gdy opatrunek zostanie zdjęty, ranę myjemy wodą i mydłem hipoalergicznym, osuszamy najlepiej ręcznikiem papierowym. Blizna po cc maleje i jaśnieje z czasem, jednak jeśli rana nie goi się dobrze, jest obrzmiała i zaczerwieniona, wydostaje się z niej wydzielina, to konieczna jest konsultacja lekarska. Objawy te mogą wskazywać na zakażenie rany powłok brzusznych. Jednym z powikłań są również zrosty po cesarce. Jeśli rana nie goi się prawidłowo, dochodzi do połączenia tkanek zdrowych z tymi uszkodzonymi. Objawy? Bóle jamy brzusznej, niedrożność jelit, ból podczas stosunku, wzdęcia czy też zapalenie pęcherza. Zrosty powodują duży dyskomfort kobiety, niekiedy konieczne jest przeprowadzenia leczenia operacyjnego.

Cesarskie cięcie to jeden ze sposobów przyjścia dziecka na świat. Warto jednak pamiętać, że decyzja o nim jest podejmowana w trosce o życie i zdrowie matki oraz dziecka. Jeśli nie ma wskazań do cc, zalecane jest, aby kobieta spróbowała urodzić siłami natury.