Cukrzyca typu 2 zaliczana jest do chorób cywilizacyjnych. Jej głównymi przyczynami są niezdrowy tryb życia i otyłość. Jeszcze kilkanaście lat temu występowała głównie u dorosłych, dziś coraz częściej chorują na nią dzieci. Co wywołuje cukrzycę typu 2? Jakie są pierwsze objawy choroby? Jak wygląda leczenie? 

Cukrzyca typu 2 – przyczyny 

Cukrzyca typu 2 to najczęściej występujący rodzaj cukrzycy. Za predyspozycje sprzyjające zachorowaniu odpowiada genetyka – jeśli w rodzinie są cukrzycy typu 2, lepiej zachować czujność i szczególnie zadbać o profilaktykę choroby.

Bezpośrednimi przyczynami cukrzycy tego typu są jednak czynniki środowiskowe – głównie otyłość, zwłaszcza brzuszna. Niezdrowa dieta, brak ruchu i wynikająca z nich otyłość powodują zaburzone działanie trzustki – żeby utrzymać prawidłowe stężenie glukozy we krwi, ta musi produkować coraz więcej insuliny. Kilka lat wzmożonej pracy powoduje degenerację tkanek i skutkuje podniesieniem glukozy we krwi. Wtedy najczęściej dochodzi do wykrycia choroby. 

Dawniej cukrzycę typu 2 stwierdzano głównie u seniorów, chorobę nazywano nawet cukrzycą starczą. Dziś wiek rozpoznania stale się obniża. Cukrzycę typu 2 coraz częściej wykrywa się nawet u dzieci, co związane jest z coraz mniej aktywnym trybem życia oraz źle zbilansowaną, sprzyjającą otyłości dietą. 

Objawy, które mogą świadczyć o cukrzycy insulinozależnej 

Jakie objawy powinny zaniepokoić i skłonić do wizyty u lekarza? To przede wszystkim wzmożone pragnienie, oddawanie dużej ilości moczu oraz nawracające infekcje układu moczowo-płciowego. Osoby z nieleczoną cukrzycą typu 2 mogą też czuć się osłabione oraz zaobserwować u siebie nieuzasadnione chudnięcie. Charakterystyczny dla cukrzyków jest również oddech, który czuć acetonem. 

Szczególną czujność powinny zachować osoby, u których występują czynniki sprzyjające zachorowaniu, takie jak występowanie cukrzycy w rodzinie, nieprawidłowa tolerancja glukozy, nadciśnienie, choroby sercowo-naczyniowe, choroby trzustki czy zespół policystycznych jajników. Ryzyko cukrzycy typu 2 występuje także u kobiet, które zmagały się z cukrzycą ciążową, oraz urodziły dziecko o wadze urodzeniowej powyżej 4 kilogramów. 

Leczenie cukrzycy typu 2

Aby zdiagnozować chorobę, lekarz zleci badania cukru – na czczo oraz po posiłku. Jeśli ten znacznie przekracza normę, u pacjenta stwierdza się cukrzycę typu 2. Choroba może dotyczyć pacjenta w każdym wieku, ale jej ryzyko najczęściej wzrasta z wiekiem. 

Leczenie zależy od poziomu cukru i jest zawsze indywidualnie dopasowywane do chorego. Jeśli wynik sytuuje się poniżej 300 mg/dl (16,7 mmol/l), zwykle lekarz przepisuje lek przeciwcukrzycowy w tabletkach. Gdy poziom cukru jest wyższy, konieczne jest przyjmowanie zastrzyków z insuliną. Jeśli dojdzie do unormowania glikemii, zastrzyki można będzie odstawić. 

Niezwykle ważne w leczeniu cukrzycy typu 2 są dieta oraz aktywność fizyczna. Tylko stosując się do zaleceń lekarza, można skutecznie zwalczyć chorobę. Trzeba uważnie pilnować ilość spożywanych kalorii, unikać potraw bogatych w tłuszcz i cukier, zadbać o to, by w posiłkach znalazło się jak najwięcej warzyw. W diecie powinno się pojawić 5 posiłków dziennie: śniadanie, obiad, kolacja i dwie zdrowe przekąski. Jeśli u chorego pojawiają się tzw. niedocukrzenia, może pojawić się konieczność sięgania po małe przekąski, które pomagają wyrównać poziom cukru we krwi. 

Profilaktyka cukrzycy typu 2 – jak uniknąć choroby?

Jako że cukrzyca typu 2 występuje coraz częściej, lekarze zwracają szczególną uwagę na profilaktykę. Wiele osób może uniknąć zachorowania, prowadząc zdrowy, zrównoważony tryb życia. 

Najważniejsze jest utrzymanie prawidłowej wagi ciała. Tutaj pomocne są zdrowa, obfitująca w warzywa i owoce dieta oraz regularne spożywanie posiłków. Istotną rolę w prewencji cukrzycy typu 2 odgrywa także aktywność fizyczna. Ta pomaga zapobiegać otyłości, a dodatkowo pozytywnie wpływa na kondycję całego ciała. 

Warto także regularnie wykonywać podstawowe badania, by mieć swoje zdrowie pod kontrolą. W razie jakichkolwiek niepokojących objawów, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem – im szybciej pacjent zacznie się leczyć, tym łatwiej będzie opanować chorobę.