Owady mogą skutecznie pokrzyżować wakacyjne plany. Niektóre kleszcze przenoszą groźną boreliozę, której konsekwencje mogą być naprawdę poważne. Przed Tobą druga połowa wpisu dotyczącego boreliozy. W tej części zajmiemy się leczeniem i diagnozą choroby oraz sposobami uniknięcia złapania kleszcza.

Pierwsza połowa artykułu była poświęcona licznym objawom choroby i dolegliwościom, które mogę być jej następstwem. Dziś idziemy o krok dalej i sprawdzamy, co należy zrobić, gdy zauważymy symptomy boreliozy.

Jak usunąć kleszcza?

Boreliozą można zarazić się niezależnie od tego, jak długo kleszcz był wbity w skórę. Zakażenia zdarzają się u pacjentów, którzy wyciągnęli kleszcza w momencie, gdy ten dopiero wbijał się w ich ciało. Co gorsza, do zakażenia może dojść też w przypadku, gdy kleszcz zostawia na skórze swoje odchody, a więc nawet bez konieczności „wgryzania się” w skórę.  

Jeśli już staniemy przed faktem dokonany i znajdziemy w swoim ciele wbitego nieproszonego gościa, należy wyciągnąć go jak najszybciej. Najlepiej zrobić to specjalną strzykawką wykorzystującą podciśnienie, którą możemy znaleźć w każdej aptece. Możemy też zrobić to kartą do usuwania kleszczy lub pęsetą i wyrwać kleszcza jednym zdecydowanym ruchem. Ważne jest, by usunąć intruza w całości, w taki sposób, by w organizmie nie pozostała żadna część owada. Kleszcza nie powinno się wyciągać palcami, nie smarować różnymi tłuszczami, ani nie wyciskać. Po wykonaniu “operacji” należy zdezynfekować ranę.

Borelioza – diagnoza

Choroba jest trudna do zdiagnozowania głównie przez różnorodność objawów, które mogą przypominać także inne dolegliwości. W przypadku podejrzenia wystąpienia boreliozy należy udać się do lekarza, który po przeprowadzeniu wywiadu może skierować na badanie krwi. Analiza serologiczna sprowadza się do zlokalizowania przeciwciał IgM i IgG w przeciw Krętkom. Występowanie we krwi bakterii odpowiadających za powstanie boreliozy można zdiagnozować za pomocą kilku testów. Do najpopularniejszych należą: Test Elisa, metoda Western Blot oraz metoda PCR. Pierwszy z nich to jeden z najstarszych sposobów na wykrywanie choroby. Jest on relatywnie tani, ale jego skuteczność jest dość niska – nieprawidłowości są wykrywane jedynie w 30-40% przypadków, co oznacza, że czasami trzeba go powtarzać. Większą skuteczność wykazuje metoda Western Blot, której przypisuje się 70-80% wiarygodności. Test ten można wykonać dopiero po co najmniej 3 tygodniach od ukąszenia kleszcza, a jego cena wynosi ok. 80 zł.  Najskuteczniejszą metodą wykrywania choroby jest PCR. Jest to dokładne badanie krwi lub moczu pod kątem DNA Krętków. Badanie genetyczne można wykonać już po kilku dniach od ukąszenia, a jego cena oscyluje w okolicach 150 zł.

Leczenie boreliozy  

Proces kuracji boreliozy przebiega w zależności od stopnia zaawansowania choroby i momentu, w którym ją wykryto. Jedno pozostaje niezmienne – borelioza powinna być leczona pod okiem specjalisty. W terapii zazwyczaj stosuje się antybiotyki (dożylnie lub doustnie), a kuracja może potrwać nawet ponad rok. Alternatywą dla medykamentów są metody naturalne (głównie aplikowanie odpowiednich ziół, właściwa ilość przesypianych godzin oraz niewielka aktywność fizyczna), które opisał W.-D. Storl w książce “Naturalne leczenie boreliozy”. Nie wszyscy lekarze są zwolennikami alternatywnych metod leczenia, dlatego w procesie powrotu do zdrowia najczęściej spotykamy się z intensywną antybiotykoterapią.

Uchroń się przed kleszczem

Podobnie jak w innych chorobach, warto zadbać o profilaktykę i działać z wyprzedzeniem. W przypadku boreliozy, wyruszając na spacer lub rower do lasu należy się odpowiednio ubrać. Przydadzą się długie spodnie, bluzy z długim rękawem oraz nakrycie głowy. Można też stosować preparaty odstraszające insekty oraz unikać zarośli i wysokich traw. Warto pamiętać, że kleszcze mogą być również przenoszone przez psy.  Po powrocie do domu trzeba przejrzeć dokładnie całe ciało w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim dodatkowych, drobnych, czarnych punktów. Nawet po usunięciu kleszcza należy bacznie obserwować okolicę, jako miejsce potencjalnego wystąpienia rumienia wędrującego.