Prawdopodobnie nie ma bardziej oczywistej rzeczy w domowej apteczce niż plaster opatrunkowy. To niezastąpiony produkt, który pozwala szybko zabezpieczyć drobne rany nawet osobom, które nie wiedzą, jak poprawnie zawiązać opatrunek z gazy i bandaża. Dzięki plastrowi możemy zatamować niewielkie krwawienie, ochronić gojącą się ranę przed podrażnieniami mechanicznymi, a także zapobiegać dostawaniu się do niej zanieczyszczeń i bakterii. Z tego artykułu dowiesz się, kto jest wynalazcą plastra, jak właściwie opatrywać rany plastrami oraz jak właściwie wybierać produkty.

Historia plastra opatrunkowego

Chociaż plastry są dziś łatwo dostępne i powszechnie używane, nie zawsze tak było. W 1901 r. marka Leukoplast zaprezentowała pierwszą na świecie samoprzylepną taśmę składającą się z cynku i naturalnego kauczuku. W roku 1920 na rynek wprowadzona została sławna czerwona rolka plastra z zamknięciem. Na początku lat 70. ubiegłego wieku wraz z wprowadzeniem pierwszego na świecie przylepnego opatrunku o dużej powierzchni, Leukoplast przedstawił kolejną innowację.

Plastry opatrunkowe dzisiaj

Jak łatwo można się domyślić, przez lata plastry opatrunkowe ewoluowały, zmieniając się wraz z pojawianiem się doskonalszych materiałów do ich produkcji i nowych technik produkcyjnych. Obecnie klienci aptek mają do wyboru wiele różnych rodzajów plastrów, dzięki czemu mogą wybrać opatrunek najlepiej odpowiadający ich potrzebom. Dostępne są np.:

• Leukoplast strong – czyli plastry opatrunkowe z mocnym przylepcem, które szybko i dobrze przyklejają się do skóry. Osoby mające tendencje do gubienia plastrów lub rozdrażnione ich zsuwaniem się z ran, powinny wybierać właśnie produkty tego typu. Mocny przylepiec nie oznacza bynajmniej, że plaster zaburza dostęp powietrza do rany.
• Leukoplast Aqua Pro – to plaster wodoszczelny, zabezpieczający drobne rany podczas zmywania naczyń, kąpieli czy pływania. Uszkodzona skóra nie jest dzięki niemu narażona na działanie bakterii i grzybów. Silny przylepiec sprawia, że plaster pozostaje na miejscu nawet przy wykonywaniu szybkich ruchów w wodzie.
• Leukoplast Cuticell Paraffin – to rodzaj plastra impregnowanego parafiną. Ten rodzaj plastra jest najlepszym wyborem w przypadku ran wysiękowych i oparzeń, które pod zwykłym plastrem goją się wyjątkowo długo. Parafina chroni powierzchnię rany i zapobiega przyklejaniu się do niej opatrunku. Dzięki niej zmiana plastra jest bezbolesna dla pacjenta.

Jak poprawnie naklejać plastry opatrunkowe?

Większość osób tuż po skaleczeniu się, chaotycznie wyjmuje plaster z pudełka i nakleja go na ranę. To błąd. Warto pamiętać o kilku zasadach. Przede wszystkim trzeba solidnie umyć ręce (lub rękę, która będzie naklejała plaster). Ranę należy oczyścić pod bieżącą wodą lub za pomocą soli fizjologicznej, a w razie potrzeby nanieść na nią preparat leczniczy. Dopiero wtedy można nakleić plaster. Warto chwilę zastanowić się nad jego rozmiarem: zbyt mały może podrażniać ranę, a zbyt duży – powodować dyskomfort.

Rana na opuszku palca – jak założyć plaster?

Częściami ciała, na które najczęściej trafiają domowe plastry, są palce. Ranimy je podczas krojenia artykułów spożywczych w kuchni, pracując w garażu i w czasie wykonywania innych, codziennych obowiązków. Dla wielu osób problem stanowi zwłaszcza oklejanie opuszków palców tak, by plaster nie zsuwał się po wykonaniu kilku ruchów ręką. Jest na to sposób: przylepiec po obu stronach opatrunku należy przeciąć na pół. Po przyłożeniu opatrunku plastra na ranę, powstałe 4 „ramiona” plastra trzeba oklejać wokół opuszka po skosie (tworząc krzyżyk). Tak przyklejony plaster trzyma się o wiele dłużej niż zwyczajnie okręcony wokół palca.

Jak często zmieniać plaster?

Lekarze zgodnie twierdzą, że wszystkie opatrunki powinno się zmieniać zgodnie z zasadą: tak często, jak jest to konieczne i tak rzadko, jak to możliwe. Każda zmiana opatrunku podrażnia ranę i zakłóca procesy gojenia zachodzące w skórze. Opatrunków na niewielkich ranach nie trzeba zmieniać zbyt często, wystarczy robić to nawet co 3-5 dni. Jeśli rana przykleiła się do plastra, nie wolno jej zrywać. Opatrunek należy zmoczyć solą fizjologiczną i poczekać, aż pozwoli delikatnie odsunąć się od skóry.