Kiła jest bakteryjną chorobą, która większości z nas słusznie kojarzy się jako infekcja przenoszona drogą płciową. Z dzisiejszego artykułu dowiesz się, jak uniknąć kiły i jak rozpoznać jej objawy.

Kiła jest znaną od wieków chorobą weneryczną krępującą zmysły kochanków. Schorzenie w historii doczekało się wielu nazw, np.: ospa miłosna, syfilis, weneria czy choroba sekretna. Niezależnie od tego, jak będziemy ją określali, sprowadza się ona do wystąpienia nieprzyjemnych zmian skórnych przypominających owrzodzenia. Najczęściej pojawiają się one w okolicach genitaliów, rzadziej ust i odbytu. Nieleczona kiła może prowadzić też do groźnych powikłań w postaci uszkodzeń serca, zapalenia opon mózgowych lub dysfunkcji innych narządów. Bakterie kiły mogą przebywać w organizmie przez całe lata w stanie uśpienia nie dając żadnych objawów.

Niespokojny sen Casanovy

Syfilisem można zakazić się w kontakcie z zakażoną skórą lub błoną śluzową. Dzieje się tak, gdy bakterie krętka bladego dostają się do krwi przez uszkodzony naskórek. Naruszenie jego struktury może być bardzo niewielkie, wręcz niezauważalne gołym okiem. Najczęstszym sposobem zakażenia tą drogą jest oczywiście akt seksualny – analny, oralny czy waginalny. Zdecydowanie rzadziej spotykaną bezpośrednią drogą przekazywania kiły jest sposób oralny. Bakterie mogą być transportowane w efekcie pocałunku, lizania lub gryzienia zakażonej okolicy lub w przypadku wystąpienia krętka bladego w okolicach gardła. W śladowych ilościach przypadków kiłę można złapać korzystając z ręcznika lub szczoteczki do zębów osoby zakażonej. Dzieje się tak ze względu na sporadyczne przypadki, w których bakteria może przeżyć w wilgotnych warunkach.

Jednocześnie warto uspokoić, że w pozostałych sytuacjach nie możemy zarazić się opisywaną chorobą. Korzystanie ze wspólnych przedmiotów (sztućców, ubrań, naczyń, toalety), wspólne pływanie na basenie czy przytulanie osoby zakażonej nie niesie z sobą ryzyka zakażenia.

Czynnikiem ryzyka zwiększającym potencjalne zakażenie jest mnogość partnerów seksualnych. Ryzyko znacznie spada w momencie, kiedy partner korzysta w prezerwatywy.

Objawy kiły

Symptomy syfilisu są różne w zależności od stadium choroby opisanych poniżej. Nie zawsze jednak występują one w stałej strukturze – mogą się przenikać i różnić stopniem natężenia, co utrudnia rozpoznanie. Dzięki zmienności objawów kiła może rozwijać się w organizmie nierozpoznana przez całe lata.

Kiła pierwotna – pojawia się niewielka rana, przez którą doszło do zakażenia. U mężczyzn występuje zazwyczaj na penisie, u kobiet przybiera cechy owrzodzeń wewnątrz pochwy lub odbytu.

Kiła wtórna – zwykle pojawia się do kilku tygodni od pierwotnego zakażenia. Objawia się swędzącą wysypką ogarniającą całe ciało oraz owrzodzeniami genitaliów i jamy ustnej. Do objawów tej fazy kiły mogą dołączyć też osłabienie, powiększone węzły chłonne, bóle mięśni, gorączka czy ból gardła.

Kiła utajona – nieleczony syfilis przechodzi w bezobjawowy stan uśpienia. Oznaki choroby mogą już nigdy nie powrócić lub ujawnić się na kolejnym etapie ze wzmożoną siłą. Jego przykładem jest kiła późna. Nawrót schorzenia objawia się w tym przypadku zmianami układu nerwowego, sercowo-naczyniowego, komplikacjami z narządami wewnętrznymi (np. wątrobą) i skórą. Kiła późna jest najgroźniejszą wersją choroby i może wystąpić nawet kilka lat po incydencie zakażenia.

Rozpoznanie i leczenie

Infekcję można zdiagnozować dzięki laboratoryjnemu badaniu krwi. W tym celu wykonuje się testy serologiczne (swoiste lub nieswoiste). W razie dodatnich wyników można podjąć leczenie farmakologiczne z użyciem antybiotyku zawierającego penicylinę prokainową. W przypadku potwierdzenia wystąpienia bakterii krętka bladego warto udać się do dermatologa lub wenerologa.