Agresja oraz wizje niewierności partnera są cechami charakterystycznymi dla psychozy alkoholowej występującej u osób uzależnionych od alkoholu od wielu lat. Zespół Otella jest jednym z tych, który w bezpośredni sposób rzutuje na bytność i komfort życia całej rodziny. Narastające paranoje związane ze zdradami wiążą się z trudnym do zaakceptowania dla otoczenia zachowaniem osoby uzależnionej.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Czym jest zespół Otella?
Zespół Otella zwany także obłędem alkoholowym lub obłędem zazdrości i polega na uporczywym podejrzewaniu partnera o niewierność, szukaniu nieistniejących dowodów i paranoidalnych zachowań. Zdecydowanie częściej schorzenie dotyka mężczyzn niż kobiety, nie mniej może występować u obu płci.
Określenie zespołu chorobowego jako „zespół Otella” pojawiło się pierwszy raz w 1955 roku i zastosował je angielski psychiatra John Todd. W jednym ze swoich specjalistycznych artykułów opisał cechy charakterystyczne dla osób uzależnionych i dotkniętych chorobliwą zazdrością. Obsesja i zazdrość seksualna jest niebezpieczna dla całego związku i może być przyczyną przemocy fizycznej i psychicznej. Może doprowadzić do destrukcji oskarżanej o niewierność osoby, która pod naporem ciągłych oskarżeń może popaść w głęboką depresję, a nawet szukać ucieczki w samobójstwie.
W praktyce osoba cierpiąca na zespół Otella całe swoje działanie skupia na poszukiwaniu dowodów zdrady partnera. Przy swoich działaniach nie liczą się żadne racjonalne argumenty, które przekreślałyby postawioną tezę o zdradzie. Z czasem podejrzenia nabierają na sile, a uzależniony jest w stanie posunąć się do najbardziej wyrafinowanych lub podłych rzeczy. Nie baczy na dobre imię czy racjonalność swojego postępowania. Oskarżenia kierowane bezpośrednio w stronę partnera życiowego to nie wszystko. Chory może dopuścić się ataku na osoby, które w jego mniemaniu mogłyby dopuszczać się obcowania płciowego z żoną. Może więc dochodzić do kuriozalnych sytuacji, w których np. o bycie kochankiem zostaje oskarżony przypadkowy mężczyzna spotkany na ulicy, który się uśmiechnął w stronę kobiety.
Diagnostyka zespołu Otella
Trzeba podkreślić, że zespół Otella może dotykać osoby:
- uzależnione od alkoholu,
- uzależnione od narkotyków i innych środków odurzających,
- chorych na schizofrenię paranoidalną,
- nie będące uzależnionymi, ale u których występuje niska samoocena bądź trauma po poprzednich związkach.
Diagnostyka schorzenia opiera się na wcześniejszych obserwacjach i prawidłowo wyciągniętych wnioskach. Istotne jest, by nie ulegać złudzeniu, że skoro mamy do czynienia z osobą, która pokonała nałóg lub też nigdy go nie miała to jej narastająca zazdrość wynika wyłącznie z troski. Bardzo ważne jest — zwłaszcza na początku związku — by uchwycić moment, w którym zwykła zazdrość przeradza się w próby osaczenia.
Preparaty z kategorii zdrowa żywność
Osoby z zespołem Otella mogą początkowo sprawiać wrażenie bardzo opiekuńczych, zaangażowanych w związek, troszczących się dosłownie o wszystko. Z czasem te cechy zaczynają zmieniać się w kontrolę i ocenę odbioru. Wszelkie wykryte objawy niezadowolenia z drugiej strony będą odbierane z coraz większą złością, a następnie podejrzliwością na zasadzie: „ ja się tak bardzo staram, codziennie przyjeżdżam po ciebie do pracy (chociaż mnie o to nie prosisz), a ty jesteś niezadowolona, bo chciałaś iść niby z koleżankami na zakupy!”.
Z czasem zaczynają się prawdziwe i dramatyczne sceny zazdrości. Poszukiwane kochanków, sprawdzanie korespondencji, włamywanie się do komputerów czy telefonów, wynajmowanie detektywów itd. Zazdrość przeradza się w obsesję i agresywne osaczanie. Nierzadko dochodzi do przemocy skierowanej nie tylko w stronę osoby podejrzewanej, ale i otoczenia, które wedle chorego może brać udział w wiarołomstwie.
Co istotne chory może i zazwyczaj jest zazdrosny nawet o aktorów znanych wyłącznie z ekranu. Może również dopatrywać się zdrady w zmianie wyglądu, a nawet w zmęczeniu.
Jak się leczy zespół Otella?
Droga do wyleczenia jest bardzo żmudna i wymaga ścisłej współpracy z psychologiem, a niejednokrotnie także z psychiatrą. W przypadku czynnych uzależnień konieczne jest podjęcie terapii odwykowej. Nie mniej trzeba sobie uświadomić, że nie tak łatwo nakłonić chorego do leczenia. Jest wprost przeciwnie. Wszelkie wzmianki i próby udowodnienia absurdalności jego postępowania mogą wzmacniać jego przekonanie o zdradzie i rodzić kolejne zachowania patologiczne. Niejednokrotnie konieczna jest pomoc psychiatry — szczególnie u osób agresywnych. Zazwyczaj wpierw powinna zostać podjęta próba usunięcia pierwszego problem
