Przeżyłeś kiedyś ogromny stres i miewasz w związku z tym problemy ze snem, braki w koncentracji lub stany lękowe? To może być zespół stresu pourazowego (PTSD). Dowiedz się więcej na temat tego schorzenia.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Czym jest zespół stresu pourazowego (PTSD)?
Zespół stresu pourazowego jest zaliczane do zaburzeń lękowych. Jego podłożem jest silne, gwałtowne przeżycie, które połączone jest z zagrożeniem zdrowia lub życia i w danym momencie przekracza nasze możliwości poznawcze. PTSD może dotyczyć również traumy emocjonalnej, która trwała dłużej, na przykład w dzieciństwie. Od strony fizycznej powodem występowania zespołu jest wysoki poziom adrenaliny w organizmie, który uniemożliwia odprężenie, ale również blokuje przetwarzanie pamięci i zahamowanie nawrotów wspomnień traumatycznych przeżyć.
Preparaty wspomagające pracę układu nerwowego
W przypadku PTSD najczęściej mówi się o 3 podstawowych objawach. Mogę się one pojawiać w ciągu kilku tygodni od wydarzenia. Mogą jednak wystąpić w ciągu następujących miesięcy, a nawet lat (poprzez np. wyzwalacz o podobnym ładunku emocjonalnym). Najczęstsze objawy wskazujące na wystąpienie zespołu stresu pourazowego to:
– tzw. flashbacki, czyli nieustające nawroty wspomnień traumatycznych wydarzeń, a także koszmarne sny,
– odczuwany silny lęk w pobliżu miejsca zdarzenia lub względem podobnych osób, unikanie ich,
– fizyczne objawy, o których przeczytasz poniżej.
Powyższe okoliczności powinny utrzymywać się przez około miesiąc, aby można było mówić o występowaniu PTSD. Zespół ten może dotyczyć osób, które przeżyły:
– śmierć bliskiej osoby,
– diagnozę poważnej choroby (np. nowotworu),
– poważny wypadek komunikacyjny,
– katastrofę naturalną (trzęsienie ziemi, burze, tornada, pożary),
– traumatyczne dzieciństwo,
– przemoc seksualną,
– wojnę,
– niewolę w czasie wojny lub pokoju (np. atak terrorystyczny).
Fizyczne i psychiczne objawy wskazujące na zespół stresu pourazowego
Wśród wielu fizycznych objawów w ramach stresu pourazowego wymienia się:
– problemy ze snem,
– trudność w koncentracji,
– nieustanne napięcie, brak rozluźnienia,
– brak odczuwania przyjemności, odrętwienie emocjonalne,
– częste zmęczenie,
– bezradność,
– łatwość w denerwowaniu się,
– poczucie wstydu, niedostosowania do rzeczywistości, odrealnienia.
Ponadto w przypadku PTSD może dojść do występowania takich problemów jak depresja, nadużywanie alkoholu czy zaburzenie odżywiania. W zależności od skłonności osoby cierpiącej mogą pojawić się inne towarzyszące nałogi, np. narkotyki, papierosy, hazard i tym podobne.
Sposoby leczenia
Zespół stresu pourazowego można leczyć! Jeśli wymienione wyżej objawy utrzymują się przez miesiąc, niezbędna jest opinia psychologa lub psychiatry. To dobry moment, aby zdać sobie sprawę z tego, iż przepracowanie traumy w samotności nie jest rozwiązaniem. Może natomiast wpędzić nas w poczucie jeszcze większej winy. Jakie są możliwości leczenia PTSD?
1. Przede wszystkim istotna jest terapia. Jednym ze sposobów jest tzw. terapia poznawczo-behawioralna, której celem jest zmiana sposobu, w jaki osoba dotknięta PTSD myśli o traumatycznych przeżyciach. Co ważne, chory może podjąć również terapię grupową, pomocną w wypadku poczucia wyobcowania.
2. Farmakoterapia – w niektórych przypadkach lekarze są skłonni włączyć do leczenia leki, gdy chory potrzebuje jednocześnie leczyć się z powodu depresji.
3. Metoda EMDR (z angielskiego eye movement desensitization and reprocessing), czyli desensytyzacja i przetwarzanie poprzez ruch oczu. To względnie nowa metoda, która polega na “przeprogramowaniu” naszych wspomnień poprzez ich wydobycie i poproszenie pacjenta o wodzenie wzrokiem za palcami terapeuty. Pomaga to zniekształcić traumatyczne wspomnienia i odseparować je od ogromnych przeżyć, które normalnie im towarzyszą. Więcej na temat EMDR przeczytasz w tym tekście.
Jednym z ważnych aspektów leczenia PTSD jest podejście osoby chorej. W czasie po traumie nie warto od siebie wymagać zbyt wiele. Wydarzenia powodujące ogromny stres zawsze będą tworzyć ślady w naszej psychice. Nawet jeśli nie ucierpieliśmy fizycznie, to powrót do pełnego zdrowia może trwać równie długo, jak np. w wypadku rehabilitacji. Dlatego potrzebujemy cierpliwości nie tylko otoczenia, ale i w nas samych. Wsparciem mogą być techniki relaksacyjne, dbanie o możliwie regularny sen i prawidłową dietę. Natomiast nasi najbliżsi powinni podchodzić do nas ze zrozumieniem. Wszelkie opinie, że innym ludziom zdarzały się gorsze wypadki, w niczym nie pomagają, a nawet pogarszają sytuację cierpiącej osoby.
