Epidemia koronawirusa sprawiła, że mieszkania stały się biurami, praca zdalna normalnością, a wiele firm zastanawia się, czy nie wprowadzić takiego rozwiązania na stałe. Co to oznacza dla pracownika? Konieczność godzenia życia zawodowego z prywatnym pod jednym dachem.

Regularny odpoczynek i sen, czas dla siebie i najbliższych oraz kariera zawodowa. To trzy filary work-life balance, czyli równowagi pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym. Jednak coraz częściej w firmach wprowadzana jest możliwość pracy zdalnej, w wybranych przez pracownika godzinach, czy wyjść prywatnych, które można później odrobić w domu. Z jednej strony wpływa to na większą produktywność i zadowolenie pracownika, ale z drugiej wiąże się z większą odpowiedzialnością oraz samodyscypliną. 

Sposoby na oddzielenie pracy od domu

Kluczowa jest zmiana nawyków i wyznaczenie granic sobie, rodzinie i pracodawcy. Najlepiej zacząć od stworzenia harmonogramu. Warto wieczorem poświęcić kilka minut na to, aby samemu oraz z najbliższymi zaplanować, jak będzie wyglądał kolejny dzień. Od tego można wyjść do tworzenia tygodniowych rozkładów zajęć, w których znajdzie się czas i na pracę, i na odpoczynek, i na rodzinę. 

Kolejna sprawa to samodyscyplina odnośnie godzin pracy i ustalenie tego z szefem. Dzięki temu uda się uniknąć nieporozumień. Pracodawca nie będzie wydzwaniał po godzinach, jeżeli sprawa nie będzie naprawdę pilna. Natomiast pracownik pozbędzie się napięcia związanego z tym, że szef w każdej chwili może zadzwonić. Trzeba sobie również narzucić rytm dnia. Wczesna pobudka, poranna toaleta, śniadanie, przygotowanie ubrania, kawa – te rytuały sprawiają, że w pracy jesteśmy lepiej zorganizowani oraz nastawieni na działanie.

To z kolei pozwala na zaplanowanie czasu po pracy. Dobrym sposobem jest umówienie się na obiad ze znajomymi tuż po godz. 16 albo wizyta na siłowni. Takie aktywności pomagają w szybkim oderwaniu się od obowiązków służbowych. Prace w ogródku, gry planszowe z rodziną, czy przejażdżka rowerowa pozwolą na to, by nawet w środku intensywnego tygodnia w pełni się zrelaksować i poświęcić czas najbliższym. Natomiast w weekend komputer powinien leżeć na półce, a telefon służbowy warto wyciszyć i zrobić sobie częściowy odwyk od elektroniki. Można wówczas zaproponować szefowi, by w razie nagłej sytuacji kontaktował się za pośrednictwem prywatnego numeru telefonu.

Co robić?

Aby dobrze wypełniać zawodową i domową rolę, trzeba też nauczyć się asertywności i jasno wyznaczać granice. Zmienia się przecież miejsce wykonywania swoich zadań, lecz nie zakres obowiązków. Pracując stacjonarnie w biurze, nie moglibyśmy sobie pozwolić np. na zrobienie zakupów, odebranie dziecka z przedszkola, ugotowanie obiadu, czy rozwieszenie prania. O ile jest to możliwe, warto przeznaczyć osobny pokój, w którym zorganizujemy biuro. Jeżeli nie, może to być stół w mniej odwiedzanym przez najbliższych pomieszczeniu – np. sypialni. Z zastrzeżeniem, że nie można do niej wchodzić lub będzie to możliwe o określonej godzinie.

Oba światy przenikają się

Obecnie wypracowanie systemu work-life balance jest coraz trudniejsze, bo sprawy prywatne oraz zawodowe nieustannie na siebie nachodzą. Jednym z przykładów jest epidemia koronawirusa, kiedy to większość biur stacjonarnych z dnia na dzień przeniosła się do prywatnych domów. Co za tym idzie, część pracodawców rozważa, aby pozostać przy tym systemie pracy.

Ponadto według globalnego badania Randstad Workmonitor ponad 60 proc. pracowników w Polsce załatwia swoje prywatne sprawy w godzinach pracy. Działa to także w drugą stronę. Większość osób cały czas podłączona jest do sieci, a więc pozostaje w stałym kontakcie ze współpracownikami i w wolnym czasie odpowiada na e-maile służbowe. Słuszniejsza więc wydaje się koncepcja work-life blending, gdzie pracownik miesza zadania z obydwu sfer. Przy czym są one tak samo ważne, a szef ma zaufanie do podwładnego, że nie zaniedbuje on swoich obowiązków wobec firmy.