Towarzyszy Ci od dłuższego czasu ciągła senność i czujesz, że bardzo potrzebujesz drzemki w wielu codziennych sytuacjach? Być może jest to narkolepsja, choroba polegająca na zaburzeniach snu. Dowiedz się więcej o jej przyczynach i jak z nią walczyć.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Powody choroby
Wg najnowszych badań podejrzewa się, iż narkolepsja jest schorzeniem neurologicznym o pochodzeniu autoimmunologicznym. Oznacza to, iż w ramach nieprawidłowej reakcji organizm atakuje samego siebie, co w wypadku narkolepsji widoczne jest w niższym poziomie hipokretyny. Jest to neuroprzekaźnik, który odpowiada za powolne przejście z fazy snu non REM do REM. Chory w takim wypadku nie ma bezpiecznego bufora, który trwa do 90 minut, przed fazą snu związanego z szybkich ruchem gałek ocznych i marzeniami sennymi. Jednocześnie senności i zapadania w sam sen w zasadzie nie da się zatrzymać naturalnymi sposobami. Na narkolepsję w Polsce choruje około 20 tysięcy osób. Choroba w równym stopniu dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn, a jej pierwsze objawy występują w okresie dojrzewania.
Objawy narkolepsji
Badacze choroby wyodrębnili 4 podstawowe objawy narkolepsji. Są to:
– skoro narkolepsja to z greckiego narcos – senność oraz lepsia – napad, to podstawowym objawem jest senność i częste zapadanie w krótkie drzemki w zasadzie w dowolnych sytuacjach. Negatywną stroną tego objawu jest gorsze samopoczucie osoby dotkniętej schorzeniem oraz ewentualne niebezpieczeństwa wynikające z zasypiania np. w trakcie prowadzenia pojazdów,
– katapleksja, czyli nagła utrata kontroli nad mięśniami. Polega to na tym, iż pod wpływem silnego bodźca emocjonalnego (np. śmiechu lub złości) nagle wiotczeją mięśnie twarzy lub nawet większości ciała. Osoba taka może osunąć się na podłogę pozornie bez przyczyny. Nie jest to jednak omdlenie ani zaśnięcie. Narkoleptyk w trakcie ataku katapleksji jest całkowicie świadomy. Katapleksja występuje niemal u każdego chorego na narkolepsję,
– paraliż przysenny. Oznacza on przebudzenie świadomości w trakcie snu, ale bez kontroli nad mięśniami. Może wystąpić podczas zasypiania i rozbudzania i trwa do kilku minut,
– omamy hipnagogiczne i hipnopompiczne – w związku z nagłym zaśnięciem i przejściem do fazy REM, chory ma trudności z odróżnieniem snu od faktycznych wydarzeń. Stąd wrażenie halucynacji.
Ponadto, jak w wypadku innych zaburzeń snu, mogą wystąpić objawy pośrednie. Zaliczyć do nich można trudności z uczeniem, pogorszone samopoczucie czy dezorientacja. W tym miejscu naszej Czytelni dowiesz się więcej o bezsenności.
Preparaty z kategorii zdrowa żywność
Jak nie zasnąć na stojąco, czyli leczenie
Niestety, narkolepsja póki co jest chorobą nieuleczalną, ale możliwe są działania, które łagodzą jej niekorzystne efekty. W Polsce w leczeniu używa się głównie leków przeciwdepresyjnych (w przypadku katapleksji) oraz metylofenidat, stosowany także w terapii ADHD. Na Zachodzie stosuje się, m.in., hydroksymaślan sodu, który jednak w naszym kraju nie jest refundowany. Chory poza tym powinien stosować kilka podstawowych zaleceń, aby narkolepsja była mniej uciążliwa:
1. Rezygnacja z alkoholu i kofeiny, które zaburzają i tak już rozregulowany sen.
2. Stały rytm dobowy – pory snu i czuwania powinny być określone z góry, aby nie pogłębiać zmian.
3. Chory powinien “wyprzedzać” napady snu i ucinać sobie kilka drzemek w ciągu dnia, zwłaszcza przed zadaniami, które wymagają więcej uwagi i czasu.
4. Istotna jest również aktywność fizyczna.
5. Klucz w osiągnięciu dobrego samopoczucia i komfortu tkwi również w naszym otoczeniu. Poinformujmy bliskich i przełożonych o naszej przypadłości, nauczmy ich, jak mają reagować w wypadku np. katapleksji, aby objawy nie były aż tak uciążliwe.
6. Ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarskich
