Czyj jest seksoholizm i jakie są sposoby jego diagnozy oraz leczenia? Dowiedz się, czym objawia się uzależnienie od zachowań seksualnych i gdzie szukać pomocy.

W przypadku nadmiernej aktywności seksualnej debata co do tego, czy jest to (w sensie klinicznym) uzależnienie, czy też inne zjawisko. Mówi się wówczas o natręctwie, działaniach obsesyjno-kompulsywnych czy prostym brakiem moralności. Dla naszych potrzeb przyjmijmy jednak stanowisko, iż seksoholizm jest uzależnieniem podobnym do np. alkoholizmu. Polega więc na tym, iż różne zachowania seksualne są prowadzone nieustannie i często wiążą się z tzw. „kacem moralnym”, ale nie powoduje to zaprzestania tych działań.

Jakie są objawy uzależnienia od seksu?

W wielu aspektach seksoholizm jest zaburzeniem wykazującym cechy bliskie innym uzależnieniom. O początkach seksoholizmu możemy mówić, kiedy sfera seksualna zaczyna dominować nad wszystkimi innymi aspektami życia. Oznacza to, iż np. osoba, która ma również intensywne życie zawodowe i towarzyskie, raczej nie jest jednocześnie uzależniona od seksu. W wypadku powiązanych problemów seksoholicy częściej wpadają m.in. w alkoholizm. Poniżej najczęstsze objawy erotomanii, którą w wypadku kobiet nazywamy nimfomanią, a mężczyzn – satyryzmem.

– nieustająca potrzeba realizowania seksualnych zachowań, bez względu na ich formę, może to być seks z przypadkowym partnerem, cyberseks, masturbacja czy nałogowe oglądanie pornografii,
– zachowania te są kontynuowane mimo jasnych i dotkliwych konsekwencji – rozpadu rodziny wskutek zdrady, utratę pracy, przyjaciół itp.,
– seksoholik bez względu na płeć nieustannie usprawiedliwia swoje zachowania i je racjonalizuje, np. wysokim poziomem libido, za którym żaden partner nie jest w stanie nadążyć,
– aby utrzymać satysfakcję z seksu na tym samym poziomie uzależniony podejmuje coraz bardziej ryzykowne i niebezpiecznie zachowania,
– uzależniony ukrywa swoje zachowania przed najbliższymi,
– wszelkie samodzielne próby ograniczenia i kontroli kończą się niepowodzeniem,
– niemożność spełnienia seksualnego wywołuje przejmujący niepokój i nerwowość,
– mogą pojawiać się choroby weneryczne, AIDS i inne wynikające z wyboru przypadkowych partnerów.

Jak leczyć seksoholizm?

Podstawową formą pomocy osobom uzależnionym jest wizyta u psychologa. Specjalista (może nim też być seksuolog z przygotowaniem psychologicznym) może zaproponować terapię poznawczo-behawioralną. W jej trakcie szukający rozwiązania problemu będzie uczyć się o prawidłowym nawiązywaniu relacji z innymi ludźmi oraz o podłożu uzależnienia. W wielu wypadków terapie wykazały, iż seksoholikami zostają osoby skrzywdzone (wykorzystywane seksualnie) w dzieciństwie oraz ogólnie pochodzące z rodzin patologicznych, obarczonych ciężkimi uzależnieniami. Niekiedy seksoholizm wspomaga się farmaceutykami, aby złagodzić skutki odstawienia czynnika powodującego uzależnienie.

Grupy wsparcia

Innym sposobem leczenia seksoholizmu, który wspiera wyżej wspomnianą terapię, jest uczestnictwo w mityngach polskich stowarzyszeń Anonimowych Seksoholików. Grupy te powstały w latach siedemdziesiątych w USA i od początku ich funkcjonowanie było oparte na zasadach panujących w grupach Anonimowych Alkoholików. Najważniejszą inspiracją w grupowej terapii jest wykorzystanie metody 12 kroków, zaadaptowanej na potrzebę uzależnienia od seksu. 12 kroków to program łączący rozwój osobisty z walką z uzależnieniem. Każdy z kroków odnosi się od innego aspekty uzależnia. Pierwszy z nich polega na zaakceptowaniu siebie jako osoby chorej, potrzebującej pomocy i zmian. Kolejne kroki mówią o akceptacji tego, na co nie mamy wpływu. Naciskają również na zmianę w charakterze człowieka, np. impulsywności wywołanej brakiem nałogu. Co ważne, jeśli leczeniu poddaje się osoba będąca w małżeństwie, dąży się również do tego, aby mogła ona podjąć normalne współżycie z partnerem. Osoby będące w stanie wolnym będą miały zdecydowanie trudniejsze zadanie, ponieważ muszą od nowa budować relacje i ich pełne wyleczenie trwa dłużej.