Początek nowego roku szkolnego to świetna okazja do tego, by przyjrzeć się trudnościom w uczeniu się, z którymi mogą się zmagać młodzi ludzie podczas przyswajania wiedzy. Skąd się bierze dysleksja? Jak wygląda diagnozowanie problemu? Gdzie rodzice mogą szukać pomocy? O różnych odmianach dysleksji dowiesz się z dzisiejszego artykułu.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Problemy z nauką – czubek góry lodowej
Koniec wakacji to wyzwanie dla mam i dzieci. Każda z nas chciałaby, aby jej dziecko z uśmiechem na ustach chodziło do szkoły i zdobywało w niej dobre oceny. Niestety, nawet nasze najlepsze życzenia rzadko przekładają się na rzeczywistość. Słabe stopnie mogą nie tylko powodować kłopoty z promocją do następnej klasy, ale mieć również inny, nie mniej ważny wymiar. Trudności w uczeniu się mają często również konsekwencje w rozwoju psychologicznym młodego człowieka. Kiepskie oceny to dla dziecka powód do stresu, niskiej samooceny, odtrącenie przez rówieśników, skłonności do oszustw (wagary, symulowanie choroby, ściąganie) lub zniechęcenie do dalszej nauki. To także powód do kolizji ze światem dorosłych w postaci niespełniania oczekiwań rodziców i nauczycieli oraz próby kompensacji braku wyników zachowaniem niezgodnym z przyjętymi normami.
Jakie są przyczyny trudności w uczeniu się? Czynników odpowiadających za kłopoty z przyswajaniem wiedzy może być całe mnóstwo, począwszy od złej organizacji czasu, braku pomocy i wzorców ze strony dorosłych, zaburzeń rozwojowych czy złej sytuacji bytowej małego człowieka. Dziś zajmiemy się tymi, które można jednoznacznie zdiagnozować. Coraz częściej słyszy się o uczniach, którzy zmagają się nie tylko z lenistwem, ale też obiektywnymi problemami z nauką. W pedagogice często stosowanym rozróżnieniem jest podział na specyficzne i niespecyficzne trudności w uczeniu się. W tym artykule skupiamy się na tych pierwszych.
Preparaty na lepszą pamięć, koncentrację i witalność
Specyficzne trudności w uczeniu się
Przez specyficzne trudności w uczeniu się rozumiemy zespół zaburzeń rozwojowych, przez które dzieci mogą mieć kłopoty z opanowaniem konkretnych umiejętności. Oto one:
Dysleksja – specyficzne trudności w czytaniu;
Dysortografia – specyficzne problemy z opanowaniem zasad poprawnej pisowni;
Dyskalkulia – specyficzne kłopoty z przyswajaniem matematyki;
Dysgrafia – specyficzne trudności z opanowaniem pisma kaligraficznego.
Często zaburzenia te występują razem, przez co mówimy o dysleksji rozwojowej. Zaznaczmy, że tego typu problemy przytrafiają się dzieciom w normie intelektualnej, nie wykazujących spowolnienia rozwoju umysłowego czy braku motywacji. Ich przyczyny nie są jednoznacznie znane, a wśród wielu czynników najczęściej pojawiają się: uwarunkowania genetyczne, mikrouszkodzenia centralnego układu nerwowego, zaburzenia emocjonalne (np. stres, trauma, doświadczenia agresji), złe warunki ekonomiczne, wzorce wychowawcze rodziny, środowisko szkolne i postawy nauczycieli, zły dobór metod nauczania, zachwianie tempa rozwoju funkcji poznawczych.
Jak pomóc dziecku z dysleksją?
Opinia rodzica jest niewystarczającym argumentem do orzeczenia którejkolwiek ze specyficznych trudności w uczeniu się. Jeśli zauważyłaś, że Twoje dziecko ma problemy z opanowaniem konkretnych umiejętności, przede wszystkim powinnaś o tym poinformować wychowawcę dziecka oraz szkolnego pedagoga (psychologa). Wnikliwa obserwacja przez rodziców i pedagogów postępów dziecka to pierwszy etap diagnozowania. Warto także zapytać wychowawcę lub pedagoga szkolnego o dodatkowe ćwiczenia i warsztaty skupiające się na rozwoju danej kompetencji. Może się bowiem okazać, że w danym przypadku problemem jest niewystarczający czas poświęcony na ćwiczenia lub niezrozumienie zasad przez dziecko. Z całą pewnością nie każdy uczeń mylący “u” z “ó” może być nazwany dyslektykiem. Jeśli pomimo wspólnej pracy, po kilku miesiącach dziecko nadal nie będzie robić postępów w danej dziedzinie, warto zgłosić się do lokalnej poradni psychologiczno-pedagogicznej (PPP). Specjaliści w poradni mogą przebadać dziecko pod kątem dysleksji i, w razie potwierdzenia objawów, wydać stosowne oświadczenie o wystąpieniu danej trudności. Należy jednak pamiętać, że od 2011 r. taki wniosek o badanie w PPP musi zostać podpisany przez dyrektora szkoły i przedstawiciela rady pedagogicznej. Konieczna jest też zgoda rodziców, jeśli wniosek jest składany przez wychowawcę.
