Półpasiec to choroba zakaźna, która objawia się charakterystyczną wysypką. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, jakie są przyczyny, objawy i jak wygląda leczenie półpaśca.
Produkty wspomagające w stosowaniu diety
Co wywołuje półpaśca?
Odpowiedzialność za powstanie choroby spoczywa na barkach wirusa VZV, a więc tego samego, który wywołuje ospę wietrzną u dzieci. Po przebyciu ospy wirus nie jest całkowicie eliminowany z organizmu, a jedynie przechodzi w stan uśpienia w komórkach nerwów czuciowych. Patogen może zostać reaktywowany w okolicznościach zaniżonej odporności spowodowanej inną infekcją lub stresem. Choroba występuje głównie wśród dorosłych, a ryzyko jego pojawienia się wzrasta wraz z wiekiem. Na wystąpienie półpaśca są też narażone osoby, które zostały poddane leczeniu immunosupresyjnemu, u których poziom naturalnej odporności jest bardzo niski. Chorobą możemy zarazić się także drogą kropelkową od innego chorego lub od dziecka cierpiącego z powodu ospy wietrznej.
Preparaty przeciwbólowe i na gorączkę
Objawy półpaśca
Pierwsze symptomy infekcji mogą być mylące. W swojej początkowej fazie półpasiec objawia się bardzo podobnie do tradycyjnego przeziębienia, co może uśpić czujność pacjenta. W kolejnym etapie do zestawu dolegliwości dołącza ból wywołany stanem zapalnym nerwu czuciowego, a po kilku dniach w tej okolicy występuje pęcherzykowata wysypka. W następnych dobach wysypka może rozprzestrzenić się na kolejne obszary ciała, szczególnie tułowia. Swędzące pęcherzyki i krostki pojawiają się zwykle na jednej połowie ciała, co tłumaczy, skąd wzięła się nazwa opisywanego schorzenia. Zmianom skórnym mogą towarzyszyć osłabienie i ból głowy, wśród objawów nie ma natomiast podwyższonej temperatury.
Oznaki półpaśca mogą się różnić w zależności postaci, którą przybiera choroba. Wyróżnia się następujące typy półpaśca:
– ogólną, rozsianą (jego objawy są najbardziej podobne do tych opisanych powyżej);
– uszną (wysypka koncentruje się na małżowinie usznej, błonie bębenkowej, przewodzie słuchowym i może towarzyszyć jej silny ból ucha);
– oczną (atakowana jest rogówka i spojówka, a jego wystąpienie wymaga szybkiej interwencji lekarza okulisty);
– krwotoczną (o najbardziej intensywnym przebiegu);
– zgorzelinową (mowa o niej, gdy po krostach pozostają owrzodzenia).
Leczenie półpaśca
Osoba, która zauważyła u siebie symptomy wskazujące na zagrożenie półpaścem powinna niezwłocznie udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Ten z kolei w razie potwierdzenia objawów powinien skierować chorego do dermatologa. Czas w terapii półpaśca ma pierwszorzędne znaczenie – im wcześniej chory trafi do specjalisty, tym lepiej. Leczenie zazwyczaj odbywa się z użyciem leków antywirusowych i przeciwbólowych oraz preparatów o działaniu odkażającym, przeciwbakteryjnym, ściągającym i przeciwbólowym, których zadaniem jest niwelowanie zmian skórnych i gojenie blizn. W roli tych ostatnich dobrze może sprawdzić się papka z cynku i wody wapiennej. Niektórzy lekarze rekomendują wsparcie terapii za pomocą dużych dawek witaminy B.
Chorujący powinien przebywać w odosobnieniu 2 – 3 tygodnie, by zredukować ryzyko zarażenia ludzi w swoim otoczeniu. Półpasiec jest z reguły chorobą jednorazową – raz wyleczony pozwala uodpornić się na resztę życia. Niestety, niewyleczony może powodować przykre powikłania, w tym m.in.: dolegliwości wzroku (z utratą widzenia włącznie), porażeniem nerwu twarzowego, częściową utratę słuchu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy zespół Guillaina-Barrego. Ich wystąpienie zależne jest od stopnia odporności organizmu, dlatego też osoby mające w okresie ataku wirusa VZV wyjątkowo osłabiony system immunologiczny powinny być hospitalizowane w czasie leczenia.
